Uit de ordners van Jan …

Afgelopen zaterdag organiseerde wielervereniging Eemland uit Amersfoort de zeventiende editie van de Groeistad Klassieker voor masters en elite/beloften. Vanuit Amersfoort trok het peloton door de Gelderse Vallei richting Amerongen. Na de eerste beklimming van de Amerongse Berg reden de renners via de Lekdijk om Wijk bij Duurstede heen. Vervolgens volgden de beklimmingen van de Leersumseberg en andermaal de Amerongse Berg elkaar vrij snel op. De koers ging vervolgens via Doorn (met de Doornseberg) richting Soest. Ook nabij Soest kregen de renners nog twee beklimmingen voor de kiezen. Na een ... 
... plaatselijke ronde was daar de finishlijn getrokken aan de Zielhorsterweg in Amersfoort. 
Op het moment dat ik deze woorden schrijf waren de winnaars nog niet bekend maar ik moest ineens aan iemand denken. Bauke Mollema, al drie maal bij de top tien in de Tour de France geëindigd en recentelijk nog winnaar van de Ronde van Alberta, won in 2005 als eerstejaars amateur het bergklassement van de Groeistad Klassieker. Het was de allereerste keer dat de Groninger als klimmer een prijs won. De prestatie werd zelfs vermeld in het boek Pedala, Pedala van Igor Wijnker. De organiserende wielervereniging meldt nog steeds met trots dat op pagina 276 van dat boek het Groeistad verhaal over Mollema te lezen is. Dus wie het boek in de kast heeft staan weet nu waar te zoeken.
Winnaar Zanders
Met veel moeite heb ik uit mijn ordners een verslagje weten op te diepen over de editie van 2005. De koers werd verreden over een afstand van 158 kilometer met een paar leuke heuveltjes erin. Lange tijd bleef het peloton compleet. Uiteindelijk ontstond er een kopgroep van ongeveer acht renners. Zij hielden slechts een paar seconden over en moesten sprinten voor de overwinning. De snelste van de groep was Koen Zanders, tweede werd Huub Duyn en de derde plaats was voor Martijn Maaskant. Mollema finishte als 59ste maar won dus wel het bergklassement. 
Geen succes
Het bovenstaande geeft een indicatie van de beginjaren van Bauke Mollema. Op zijn website baukemollema.nl beschrijft hij die periode als volgt: ‘Eind 2004 meldde ik mij bij de Noordelijke Wielervereninging Groningen (NWVG), waar ik dat jaar alleen nog kort zou meetrainen met de junioren. In 2005 reed ik met de club mijn eerste wedstrijd bij de beloften, de Ronde van Zuid-Holland. Het was geen succes. Zonder enige koerservaring en koersinzicht was de wedstrijd voor mij al na honderd kilometer voorbij’. Dat had zo maar het einde van een grote belofte kunnen zijn, maar Bauke gaf het gelukkig niet op. 
Ontluikend klimtalent
‘Een week later, tijdens een Duitse klassieker genaamd Köln-Schuld-Frechen, ging het al een stuk beter en wist ik in het peloton de finish te halen. Daarna maakte ik progressie. In mijn eerste etappekoers, de Tryptique Ardennais, behaalde ik een 25ste plek. Deze wedstrijd deed mij realiseren dat mijn toekomst waarschijnlijk in wedstrijden buiten Nederland zou liggen, aangezien ik vaak met de beteren omhoog reed. Hoe langer en steiler de klim, hoe beter.’
Mollema's ‘echte’ wielercarrière begon op 1 augustus 2006, toen hij als stagiair aan de slag kon bij Team Löwik Meubelen. Al aan het eind van het jaar verkaste hij naar het Continental Team van Rabobank. Mollema won in zijn eerste jaar al direct de Ronde van de Toekomst. En vanaf dat moment wist de hele wielerwereld wie hij was.
Tot volgende week!
Jan Houterman
7 reacties
Door Fred van Slogteren, 21 september 2015 10:00

Organiseren

Beste Jan Houterman, je opent met: "Afgelopen zaterdag organiseerde wielervereniging Eemland ...." Mag ik opmerken dat die club dan wel erg laat met organiseren is begonnen? Niet om bijdehand te willen doen, maar om je scherp te houden: het organiseren van een evenement vergt minimaal enkele maanden. Op de dag zelf organiseer je het niet meer, maar houd je het. Een van de eerste lessen die ik als beginnend krantenjournalist kreeg te slikken.

Tweede lesje uit die periode: het woord "afgelopen" is totaal overbodig. Wanneer je het over zaterdag hebt, snapt iedereen dat je daarmee de laatste zaterdag bedoelt. Ware dat niet het geval geweest, je zou er ongetwijfeld een datum aan hebben toegevoegd.

Het zal schoolmeesterachtig overkomen, maar is bedoeld om je scherp te houden. Groet!

Vermolmde Han

Geplaatst door Han de Gruiter, 21 september 2015 11:57:03

schoolmeestertjes

Je kunt haast niets meer op de slogblog plaatsen of 's Gravenhage en het aanpalende Westland schiet in de stress. Hetzij Piet van de waterkant, hetzij meneertje van het snoepje van de week steekt als een bronstige hond zijn rode potlood omhoog om de medewerkers en de roverhoofdman van de slogblog de les te lezen. Eerst was Henk Theuns doelwit van de Haagse toorn en nu gaat Jan Houterman voor gaas, of is het voor schut? Alsof die Hagenezen zo taalvast zijn. Wij van de slogblog zijn er trots op dat wij in tegenstelling tot veel andere sites doorgaans in behoorlijk Nederlands communiceren. Laat u dat gezegd zijn, mijne heren. De toorn kon wel eens wederzijds zijn. Groet van de slogblog-redactie

Geplaatst door Fred, 21 september 2015 14:38:06

Snoepje van de week

De reactie kon niet uitblijven natuurlijk, ik zat er al op te wachten, maar het is en blijft het oude liedje. Sarcastische commentaartjes van lui zonder zelfkritiek, die zich prompt in beide wiekjes voelen geschoten zodra iemand het heeft gewaagd, de kwaliteit van dit digitale dagboek aan de kaak te stellen. Nou, ze bekijken het verder maar, mij niet meer gezien op deze plek.

Daar wordt je dan ook opeens in de schoenen geschoven dat je Henk Theuns zou hebben aangevallen. Hoe komt zo'n redactie erbij? De enige die ik had kunnen en moeten tackelen, zou de man zijn geweest die plotseling trots openbaarde Henk's ghostwriter te zijn, daarmee arme Theuns in de zeik zettend. Niet Henk had zo'n lekker pennetje, maar meneertje de koostrajter. Waar hep 't voor nodig, zoiets?

Het ga u allen goed!

Jhr. James van Gruithuyzen.

Geplaatst door Han de Gruiter, 21 september 2015 16:27:26

Shoolmeestertjes...?????

Inderdaad Fred,het gaat niet over een dictee maar de info van het schrijven.De ene keer is het iemand die te lang in de Canarische zon heeft gezeten met een kritische vogel,en de andere keer een kruideniertje die vroeger al op de kleintjes lette.Wij in Brabant kijken niet op een lettertje maar wel naar de wielersport,waarin velen proberen goed te zijn,ja en de taal ...wat moet je er mee.

Sportgroetend ap.verzijl

Geplaatst door Arie Verzijl, 21 september 2015 19:24:37

Struisvogels!

Hallo Arie, ik had tijdens de oorlog het voorrecht een tijdje in Brabant te wonen, in Boxtel om precies te zijn, en verbeeld me dus iets van de zuidelijke mentaliteit te begrijpen. Voel me daar ook zeer wel bij.

Maar waar het om gaat, is dat we in Nederland bepaalde afspraken maken. Rood is ho en groen is gas, om maar iets te noemen. Ook op het gebied van de taal gelden afspraken. Mij als "schoolmeestertje" valt op dat menigeen die afspraken niet blijkt te kennen en dan maar de weg van de minste weerstand kiest door te blaten dat het nergens over gaat en dat het slechts belangrijk is of we elkaar verstaan. Voor mij is dat het toppunt van struisvogelpolitie. Om van domheid maar te zwijgen.

En 10% én betere waar!

Geplaatst door Han de Gruiter, 21 september 2015 19:38:52

eens

En nou ben ik het weer helemaal met je eens, Gruit. Bekritiseer mij zoveel je wilt, maar blijf van mijn medewerkers af. Groet! Fred

Geplaatst door Fred, 21 september 2015 20:28:41

Dankjewel lange! Maar nog altijd begrijp ik je felle verdediging van Henk Theuns niet. Ik begin de indruk te krijgen dat jij je (als Henk's ghostwriter) persoonlijk voelde aangevallen toen ik die zogenaamde Henk op het hart drukte een medemens niet publiekelijk te kleineren door hem of haar dom te noemen.

Intussen had je mij er met dezelfde karwats van langs kunnen geven, maar tot mijn verbazing greep je die kans niet aan. Was het om me te sparen (wat nergens voor nodig is hoor) of zag je werkelijk over het hoofd dat ik in mijn vorige eruptie van het toppunt van struisvogelpolitie én van domheid gewaagde? De pot die de ketel verweet! Spelen met vuur was het. Derdegraads brandwonden! Ze doen pijn, maar zetten me weer met twee voetjes op de grond.

Groet van Gruit.

Geplaatst door Han de Gruiter, 21 september 2015 23:47:53
Onderwerp
Tekst
Je naam
Email
Web