Het was me het weekje wel …

Vaderloos
Ik had overwinterd in Chili waar ik geholpen had een 120 jaar oude driemastschoener in de vaart te brengen. Ben weer terug in it Heitelan en meteen maar reageren op het verhaal van de Rooij. Zijn stelling dat de prestaties van Geseric negatief zijn beïnvloedt door het overlijden van diens vader klopt niet. Michiel de Ruijters vader stierf toen hij heel jong was, evengoed was de admiraal de schrik der Wereldzeeën. Abebe Bikila’s vader stierf toen hij nog niet kon lopen. Abebe won later de Olympische marathon van Rome en nog wel op blote voeten. Raymond Impanis had helemaal geen ouders, Raymond was ten vondeling gelegd. Impanis won evengoed 2 keer Gent-Wevelgem, de Waalse Pijl en Parijs-Roubaix. De heite van Beuke Beukema stikte in een kievitsei toen Beuke naar het poep en kakschooltje ging. Evengoed werd Beuke een legendarische fierljepkampioen. Om over Grutte Pier, onze grote Friese vrijheidstrijder maar te zwijgen, want die had nooit een vader en moeder gehad. Pier had zichzelf verwekt en trapte in 1517 de Hollanders in de Zuiderzee.
Vanuit een zonnig en warm Stavoren groet ik U allen hartelijk.
Fryslan Boppe.
Vaderloos
Zijn stelling dat de prestaties van Eric Gesink negatief zijn beïnvloed door het overlijden van diens vader klopt niet. Schrijft dhr. Hiemstra.
Sorry hoor maar wat een domheid om dit zo klakkeloos op te schrijven. Ieder mens is anders. Je mag niet met voorbeelden van anderen aankomen want iedereen gaat op zijn eigen manier om met dit soort ingrijpende kwesties in het leven.
Gesink en Geserick
Mag ik effe, beste Gjarld? Je bent kennelijk te lang in het buitenland geweest, want je gooit twee bekende wielernamen door elkaar. Geserick was de Hilversumse pistier met Oostenrijkse roots, die later nog onze baancoach is geweest, maar jij bedoelt Gesink, de nog steeds talentvolle wegrenner uit Varsseveld.
Ik denk overigens, dat er een wezenlijk verschil bestaat tussen mensen die vaderloos op de wereld kwamen of hun papsie al jong verloren en hem amper hebben gekend en anderzijds mensen die een formidabele band met hun 'ouwe' hadden en hem dan plotseling moeten missen. Dus denk ik, dat zo'n onverwachte wending in iemands leven wel degelijk van grote invloed kan zijn. We leven echter in een vrij land en van mij mag jij er gerust anders over denken.
Han de Gruiter
Overwinteren in Chili
Ik hou er wel van, die humor uit een zompig gewest. Maar dat overwinteren in Chili is niet zonder risico. Vroeger moesten die mensen eerst een half jaar in quarantaine; vanwege de vliegende honden daar die vrijwel allemaal dragers zijn van het Pinochet-Rabiës virus. In het donker doen ze hun verwoestend werk, met name boven het strottenhoofd.
Al het koningslied gejubeld Gjarld, daar boven op de dijk in Stavoren?
Pieter de Jongh
Ja, goede vriend Theo ten Dam, ik adoreer Pieter de Jongh, zoals ik iedere aanvallend ingestelde coureur en iedere stilist altijd heb bewonderd. Ook jou, want ook jij was een renner met pit en courage. Bovendien heb jij gemeen met Pieter, dat jullie altijd schoon reden. Een belangrijk verschil, afgezien van talent, was dat jij de wielersport combineerde met een fulltime job als administrateur in de bouw en dat De Jongh als zoon van een rijwielhandelaar meer vrijheid van trainen had. Wel vind ik dat je die reus uit Made te kort doet door hem als "een aardige renner" af te schilderen. In mijn ogen was hij duidelijk méér.
Vijf amateurklassiekers
Na een seizoen met iets van vijftien zeges bij de nieuwelingen stapte Pieter de Jongh over naar de amateurs en had totaal geen last van aanpassingsproblemen. Na in november achttien jaar te zijn geworden, kwam hij al in het voorjaar als solowinnaar over de streep in de Ronde van Noord-West Nederland, destijds de door Alcmaria Victrix georganiseerde tegenhanger van de Ronde van Noord-Holland van DTS. Amper achttien en al een klassieker op zak! Misschien heb je hem bij ons in Den Haag op de kasseien van wijlen de Fruitmarkt óók nog alléén zien aankomen als winnaar van de Ronde van Zuid-Holland. Later won hij zowel de Ronde van de Haarlemmermeer als die van Midden-Nederland en in de Omloop van de Kempen leek de zege de eenzame vluchter niet meer te kunnen ontgaan toen een organisatorische blunder er debet aan was, dat de rest alsnog met de auto terug kwam.
Met zo'n staat van dienst is iemand voor mij toch iets meer dan "een aardige renner" en daarom adoreer ik Pieter de Jongh nog altijd. Zeker nu ik hem ook als mens heb leren kennen. In dat laatste opzicht doe jij trouwens niet voor hem onder, want ook jou vind ik een kanjer van een gozer.
Tourwinst met Gaul
Dat het De Jongh bij de profs minder is vergaan dan velen van hem hadden verwacht, had zo zijn oorzaken. Niet voor niets had hij al vroeg tabak van dat wereldje en daardoor verloor Nederland een talent dat nota bene nog 25 had moeten worden. Onze oud-ME'er reed overigens driemaal de Tour, waarvan één keer als knecht van Tourwinnaar Charly Gaul en bracht een van de meest Siberische edities van Luik-Bastenaken-Luik tot een goed einde, zij het inderdaad niet tot op het podium, maar dat biedt doorgaans slechts aan heel weinig een plekje.
Han de Gruiter
reactie op bovenstaande
Het nederlandse wielrennen stelt al jaren niks meer voor,omdat de renners niet meer tot het uiterste durven te gaan. Talent is geen garantie voor succes. De uitslagen zeggen genoeg.
Gesink
Beste Evert, Net als jij heb ik een zwak voor Robert Gesink (niet Eric Gesink, of Geserinck)en probeer ik altijd op TV te zien waar Robert zich ophoudt. Maar gelukkig heb ik nog geen last van de verschijnselen die jij hebt. Namelijk het vertrouwen opzeggen in deze geweldige sportman. Het is niet niks om in een jaar tijd je vader te verliezen en zelf ernstig geblesseerd te raken. Alleen van zo'n blessuren terugkomen kost al minimaal een jaar. Om nog maar te zwijgen over het verlies van een dierbare. Daarbij is Robert altijd nog maar 26 jaar en moeten zijn beste jaren nog komen. Als ik nu zo de eerste Giroweek bekijk zie ik juist een sterke, alerte Robert Gesink. Ook nog eens omringd door een fantastische ploeg met nota bene twee Nederlandse jonkies Kelderman en Kruijswijk. Daar op de hoogtestage van Tenerife is denk ik wel degelijk wat goeds geboren tussen deze drie renners. Namelijk een hecht collectief. Ik denk dat Robert heel ver kan komen deze Giro en ik hoop van harte dan ook dat eind deze Giro jouw tegendeel is bewezen.