Herinneringen bij een foto ...

“Eind jaren zeventig, begin jaren tachtig werden her en der profcriteriums georganiseerd. Ook in Noord-Holland waar het jarenlang mondjesmaat was geweest. Initiatiefnemer was Henk Sterk, horecaman uit Egmond aan Zee en later Alkmaar. Henk was, en is nog steeds een echte wielerliefhebber en via zijn vriendschap met de robuuste Limburger Leo de Klein bezocht hij jaarlijks de Nacht van Linne. ‘Dat moet toch ook in mijn Egmond aan Zee kunnen’, dacht Sterk en zo ... 
... kreeg de Noord-Hollandse badplaats in 1979 de eerste ‘Nacht’.
Met Raas, Kuiper, Zoetemelk en een 25-tal anderen had Sterk via de Stichting Profwielerpromotion Nederland een aardig veld gecontracteerd. Maar toen Gerrie Knetemann op de Nurburgring de regenboogtrui veroverde, kon ook hij niet ontbreken. Met naar schatting 15.000 bezoekers – waarvan 5 à 6.000 betalende – ging de koers van start. Een start met hindernissen want een paar uur ervoor had Joop Zoetemelk vanuit Frankrijk gebeld dat hij mogelijk iets later zou komen vanwege een aanrijding waarbij zijn wagen total-loss was geraakt. 
Henk Sterk: ‘Ik rekende al niet meer op hem, maar opeens stond-ie voor mijn neus. Met armen en benen in verband, maar hij was er.’ Joop grijnsde: ‘Ik kom toch altijd’. Op het hobbelige parkoers verging het lachen hem echter snel. Knetemann werd – logisch - winnaar van deze eersteling en had bij de huldiging de lachers weer op zijn hand. ‘Welke idioot heeft dit parkoers vol hobbels en kuilen goedgekeurd. Als ik volgend jaar weer mag komen, kom ik een dag eerder het parkoers opnieuw bestraten’, aldus de Kneet.
Na deze eerste ‘Nacht’ volgden er voor Henk Sterk nog vijf edities waarbij hij ook tekende voor soortgelijke wedstrijden in Alkmaar en Harlingen. ‘Wel hadden we vaak problemen met bezoekers die niet wilden betalen. In Alkmaar werd het zelfs een echte rel met een gemeenteraadslid die stelde dat op de openbare weg geen entree mocht worden geheven. Formeel had hij misschien wel gelijk, maar voor ons was het min of meer een ramp’, kijkt Sterk terug op die periode, die hij toch als meer dan geslaagd beschouwt. ‘Financieel hielden we er niets aan over, maar het heeft ons ook de kop niet gekost.’ 
De laatste Nacht van Egmond was in 1984 met Laurent Fignon als winnaar en een hoosbui van ruim twee uur tijdens de koers. Sterk weer: ‘En precies bij de huldiging werd het droog. Maar door dat slechte weer kwamen er deze avond nauwelijks 5000 kijkers.’ 
Het aantrekken van Tour-winnaar Fignon achtte Sterk noodzakelijk omdat de op dezelfde dag gehouden Scheldeprijs in België veel bekende renners uit Egmond weghield. 
Een zevende Nacht van Egmond is er nooit meer gekomen. Sterk: ‘Dat jaar wilden we Greg LeMond aan de start als topvedette. Terwijl we in de jaren ervoor de vedetten tussen de 4 en 10000 gulden betaalden, vroeg LeMond – dat jaar tweede in de Tour en het WK – doodleuk 40.000 dollar. Dat was ons hele budget en dat werd ons te gortig waardoor we er mee zijn gestopt.’ 
Als herinnering aan die toch mooie jaren tachtig siert een prachtig schilderij van de Egmondse kunstschilder Aart Verwey (huldiging van Joop Zoetemelk in 1981) de werkkamer van Henk Sterk. Al denkt hij ook met genoegen terug aan een editie van de Ronde van Harlingen die tijdens de Tour werd gehouden. ‘Er reden toen, met alle respect, alleen B-profs. Die werden direct na de koers nog keurig uitbetaald in het plaatselijke café. Dat werd met die mannen toen nog heel laat en heel erg gezellig...’
Tot volgende week!”
Rob Kat
3 reacties
Door Fred van Slogteren, 26 februari 2013 10:00

Mooi verhaal! Neem echter aan dat de Zoetemelk-huldiging (in z'n gele trui) niet in 1981 maar in 1980 was?

Geplaatst door Jos van Nierop, 27 februari 2013 10:14:02

zoetemelk-huldiging

Foutje mijnerzijds. Die huldiging was inderdaad op 29 juli 1980. Staat ook links onderin op het schilderij.

Geplaatst door Rob Kat, 27 februari 2013 17:55:23

joop zoetemelk

Leuk verhaal van Rob Kat,toen ik dit las moest ik weer even aan mijn oude wielermaatje Joop Zoetemelk denken, in onze nieuwelingentijd rond 1965 won Joop bijna elke wedstrijd hier in Noordholland om er een paar te noemen ; Hoogkarspel-Bovenkarspel-Andijk-Venhuizen-Opmeer-Grootebroek-Bergen etc.etc.Jopi met zijn lange kniekousen wist altijd op een sluwe manier weg te komen,als prof lukte dit ook en werd hij wereldkampioen.In de ronde van Tuitjehorn 1965 waren we samen met Ari Kooyman op kop al vanaf het begin van de wedstrijd,de meeste premies won ik wat Joop niet zinde.Op een gegeven moment zegt Joop we delen de premies he,oke zeg ik als we samen naar de finisch rijden 'want ik wil de bloemen hebben' mijn ouders waren op die dag 25 jaar getrouwd en dat begreep Joop wel natuurlijk. Maar nog 2 ronden te gaan en Joop was blijkbaar vergeten waar we over gesproken hadden en zo op zijn Zoetemelk manier was hij vertrokken en won.Na afloop in het dorpscafe kwam Joop zijn deel ophalen bij mij( 35,- gedeeld door 3 )ik weigerde dit want dit was niet de afspraak.De ronde van Bergen 2 weken later, samen met Joop een halve ronde voor,hij zegt ik ga niet met jou naar de finisch ik heb nog een appeltje met je te schillen en een paar ronden voor het einde gaat hij zo onvoorstelbaar hard door een bocht (als kampioen van Nederland bij de crossers dat jaar had hij geen probleem met de bocht maar ik knalde keihard tegen een hek,Joop keek glunderend achterom en won weer.Later hebben we onze"problemen" wel bijgelegd.Tijdens het afgelopen WK in Valkenburg heb ik Joop nog even ontmoet (samen met Harry Jansen die toen ook in '65 nieuweling was) en hij denkt met plezier terug aan die tijd. Want wat is die Joop toch een fenomeen geworden en wat heeft hij na zijn nieuwelingentijd enorm veel gewonnen.
jos Dekker Lutjebroek (Enkhuizen)

Geplaatst door jos dekker, 28 februari 2013 22:03:01
Onderwerp
Tekst
Je naam
Email
Web