Het was me het (droevige) weekje wel!

weekje

'Hoewel ik voor niemand de hand in het vuur steek, is het duidelijk zichtbaar in de manier van koersen dat er op grote schaal geen superbenzine meer wordt getankt.'
Van bovenstaande ben ik niet zo zeker van. Als je afgelopen tour die ploeg van Sky te werk zag gaan weet je dat er meer aan de hand is dan alleen maar een bruine boterham met kaas.
En dat Armstrong kanker had gehad daar ben ik ook niet meer zo zeker van.

Weekje

Eens met Jan. Gisteren toevallig gekeken naar de gemiddelde snelheden. Voor 1991 lag de gemiddelde snelheid van de Tour op 37km per uur of lager. Daarna schiet het omhoog naar 40 en zelfs een keer 42 km per uur. De Tours zijn korter geworden en het materiaal beter. Zal allemaal wel, maar pas als t moyenne weer naar 39 per uur gaat geloof ik weer in onze schone sport.

Slachtoffers

Waarom spreekt u over slachtoffers? Een mens heeft altijd een keuze; Edwig van Hooydonk besloot zijn fiets aan de wilgen te hangen, toen de 2-voudig Ronde van Vlaanderen winnaar plotseling door een heel peloton voorbij werd gereden.
Eric Dekker heeft ook een keuze gemaakt, voordat hij 4 etappes in een tour ging winnen. En vul zelf deze oneindige lijst maar aan.
Ik zie louter volwassen mensen, die allen een keuze hebben gemaakt. Noem het dan 'verantwoordelijken' en neem daarop passende maatregelen. Trek de beerput helemaal open en voer dan de discussie hoe men verder moet. Want op deze manier blijven we doormodderen, waar we in de jaren '60 mee zijn begonnen. De volgende generatie staat klaar, maar het verleden heeft bewezen, dat ze geen revolutie teweeg zal brengen.

Weekje

Op dit blog van Fred heb ik enige maanden geleden ook al eens een 'pleidooi' gehouden in een discussie met een andere wielerliefhebber. Het ging toen in o.a. ook over de kanker die Lance gehad zou hebben. Ik heb daar (toen pas)stelling tegen genomen en wel vanwege het volgende feit.
Ik kon me een beeld voor de geest halen van een persconferentie die Lance gaf een aantal weken voor 'een' Tour. Hij kapte die min of meer af omdat hij nog een chemobehandeling moest ondergaan. Tot zover niets aan de hand, want het zegt niet iedereen wat, die gevoelens van zo'n chemokuur.
Eigenlijk neem je het voor kennisgeving aan!
Echter nu ik zelf inmidels ook deze behandelingen heb ondergaan, geeft dat een geheel andere kijk op de zaak. Ik weet nu wat je lichaam voelt en meemaakt. En dat is niet helemáál niks, integendeel zelfs. En omdat ik vroeger ook een heel klein beetje wielrende kan ik u vertellen dat je lange, lange tijd na zo'n behandeling, geen deuk in een pakje boter weet te rijden. Ik dat kader durf ik best hele grote vraagtekens te zetten bij de ziekte die hij gehad zou hebben. Mijn ervaring en gevoel zeggen dat je met de conditie die je na zo'n behandeling overhoud( het beste te vergelijken met die van een dood paard!) niet of nauwelijks zeges zal boeken. Mijn inziens zeker geen Tourzeges. Jammer genoeg kun je dit uitsluitend bekend maken wanneer jezelf met dat nare bijltje hebt gehakt...
Wat de discussie verder betreft hoop ik dat alle betrokken partijen, hun verstand gebruiken. Op dit moment doen ze dat niet, jagen ze slechts schimmem na die wel bestaan, maar al heel sterk vervagen. Het 'generaal pardon' vor de hele sport lijkt me de beste oplossing.

Slachtoffers 2

Helder betoog Fred, meer dan ooit zitten we op één lijn. In het verlengde van Patrick Kops maak ik één kanttekening: ik ben allergisch voor het woord slachtoffer. Lance, ‘slachtoffer’ van zijn eigen eerzucht en bijv. Mart, ‘slachtoffer’ van zijn ziekelijke vorm van adoreren. Ik gruw ervan.

Maar ook ik heb boter op mijn hoofd; ooit misbruikte ik de term ‘slachtoffer’. Ik was twintig en stond in mijn eerste grijs tegenover een meerdere in rang. De epauletten met balk en ster op zijn schouders getuigden daarvan. De man stond op het punt geen spaan van me heel te laten. Toen hij bijna was uitgebulderd, viel ik hem in de rede en zei: 'Helaas is niet allemaal mijn schuld. Sorry, ik lijd aan het Spoorbielssyndroom.’
Hij keek me glazig aan en schudde toen zijn hoofd: Nee, dat kende hij niet en ik verwachtte een vraag. Die kwam niet. Daar stond ik met mijn ter plekke verzonnen betoog over een nieuw fenomeen in de karakterpathologie. Voelde me even slachtoffer van zijn gebrek aan nieuwsgierigheid.

Wel wist ik toen al dat het systeem waarin mijn meerdere carrière had gemaakt, nu eenmaal zijn slachtoffers eist, namelijk in de vorm van dom gehoorzamen en geen lastige vragen stellen. Die majoor was er een uitgesproken exponent van. Als hondstrouwe volgeling slachtofferde hij toch mooi mijn betoog over een wetenschappelijke uitleg van mijn notoire dwarsliggen. En nu dan slachtoffer Lance plus de hele rits in zijn kielzog. Oud-ploeggenoten, ploegleiders, ploegartsen, de grote schare gelovigen; allemaal slachtoffer. In Nederland staat dan het pamperen al in de coulissen.

Inderdaad: het wordt tijd dat Nationale dopinginstituten boven bonden komen te staan. Ze zouden juridisch meer kloten moeten krijgen. Daarmee kunnen ze ook sportbonzen, zowel nationaal en internationaal, onderwerpen aan normaal juridisch handelen. Te lang is de sport bedonderd door de Samaranchen, Blatters en Nebiolo’s van deze wereld. En moeten we zo langzamerhand dit rijtje niet aanvullen met namen als Verbruggen en Mc Quaid?
Het zou mooi zijn als over het paard getilde sportbestuurders zich zouden moeten verantwoorden voor een soort van internationaal tribunaal. In Scheveningen is het nu al behoorlijk druk met voormalige dictators, foute generaals en ander tuig. Het zal even inschikken zijn, maar daar horen deraillerende sportbonzen zeker bij.

En wat doen we met de zich journalist noemende schrijvers/presentatoren die lijden aan het Goebbelssyndroom? Ja, die ziekte bestaat. Het is een nare aandoening. Onder de pet van journalisten zelfs levensgevaarlijk. De geschiedenis barst van de voorbeelden waar het kritiekloos bewonderen en PPR bedrijven voor een foute mijnheer/mevrouw fatale gevolgen kan hebben.
De naamgever Jozef maakte er 1 mei 1945 samen met zijn gezin een eind aan. De dag ervoor had zijn tot het laatst toe aanbeden held al hetzelfde gedaan.

Nee, Mart hoeft zich wat mij betreft geen kogel door de kop te jagen, gewoon van het scherm verdwijnen is genoeg.

Joep Scholten

Duidelijk betoog, Joep. Maar sorry hoor, sportpresentatoren liëren aan nazipraktijken gaat me te ver. Laat staan hen een plaats te laten nemen in Scheveningen met voormalige dictators, foute generaals en ander tuig. Maar ik begrijp je wel!

Armstrong

Gezien de berichtgeving van de laatste dagen, lijkt het dat Lance Armstrong één van de grootste criminelen is van de 21e eeuw. Bij hem vergeleken is Holleeder een kruimeldief.
Wat heeft Armstrong gedaan of liever misdaan? Heeft hij mensen vermoord, minderjarigen misbruikt, huizen in brand gestoken, was hij leider van een Columbiaans drugskartel of heeft hij terreurdaden gepleegd? Neen! Hij heeft een medicament gebruikt, welk medicament op een verboden lijst staat voor sporters. Was er door dit medicijn gebruik sprake van oneerlijkheid en competitievervalsing? Wederom neen. Zijn concurrenten gebruikten hetzelfde medicament. Heeft het gebruik van het medicament zijn gezondheid geschaad. Neen. In het algemeen worden medicijnen gebruikt om de gezondheid te verbeteren. Het lijkt erop dat Armstrong geniet van een uitstekende gezondheid, zowel lichamelijk als geestelijk.
Armstrong, en velen met hem, hebben een regel overtreden en moeten derhalve gestraft worden. De regelgever heeft echter verzuimd om controlemaatregelen te treffen. Het is zinloos om een gebod of verbod in te stellen zonder passende controlemaatregelen.

Wij mochten vroeger op school niet spieken. Werd je betrapt dan kon je je werk inleveren en kreeg je een één voor je proefwerk. Een ieder was zich bewust van dat risico. Bij een enkele leerkracht kreeg je wel de kans om te spieken. De man surveilleerde niet tijdens een proefwerk, las de krant en schonk in het geheel geen aandacht aan de leerlingen. Bij hem werd volop gespiekt. De leerlingen waren fout bezig, zij overtraden een regel, doch de leerkracht was wel degelijk te blameren.

Als WADA, USADA etc. gedaan hadden waarvoor ze betaald worden (zeer royaal voor betaald worden) namelijk dopingproducten, in dit geval epo, opsporen in urinestalen, dan zou Armstrong al in 1999 betrapt zijn en hadden we de hele heisa niet gehad. En als epo niet op te sporen is, dan moet je het niet op een lijst zetten en dan volstaan met gezondheidscontroles (hemoglobinewaarde).

PS 1
Toen ik Smeets bij DWDD zag zitten, moest ik denken aan Petrus bij het Laatste Avondmaal: “Voordat de haan kraait, zult gij mij drie maal verloochenen.”

PS 2
In het stukje van Fred van S. staat dat de huidige generatie direct alarm moet slaan, als er sprake is van misstanden. Een utopisch standpunt. In de jaren negentig sloegen Frans Maassen en Edwig van Hooydonk alarm bij de pers en UCI. Beiden werden met de grond gelijk gemaakt en beiden hebben hun carrière voortijdig beëindigd.

Dominee Scholte

In zijn brallerige stukjes raaskalt Joep Scholte wel vaker. Zo trok deze betweter,die wekelijks hier met zijn vingertje staat te zwaaien, in de affaire Armstrong,parallen met de SS en slachtoffers van de Taliban. Nu komt hij weer op de proppen met Jozef Goebbels en het 'Goebbelssyndroom'. (O, ja Joep? Pleegde Goebbels en zijn gezin zelfmoord? Goh, dat wisten wij niet!) Echt hilarische wordt hij met zijn voorstel om sportjournalisten voor een soort internationaal tribunaal te laten berechten. Kortom, dominee Scholte, die van iedereen de maat neemt, neem ik al heel lang niet meer serieus.

Een nieuw beroep

Goed lezen is een kunst. Voor je het weet maak je (in commissie) dezelfde fout; scheer je sportbonzen en journalisten over de zelfde kam. In mijn stuk maak ik dat onderscheid wel.

Nederland kent één zeer gevoelige plek: namelijk menselijk gedrag van nu vergelijken met dat van tijdens WO2. Kan niet, immoreel zelfs want toen was alles anders. Inderdaad, de omstandigheden waren toen compleet anders en ik neem mijn pet diep af voor degenen die toen de moed hadden zich daartegen uit te spreken en/of te handelen. Gelukkig zijn de omstandigheden nu anders. Maar de mens niet. Die handelt nog steeds vanuit dezelfde onderbuik. Dat mag je een belerende opmerking vinden, maar de feiten bewijzen dat.

Journalisten (alleen die algemeenheid als term betekent al een discriminatie van de kritische geesten in dat metier) lopen het risico teveel onderdeel te worden van het onderwerp waarover ze schrijven. Dan ontbreekt de distantie en wat volgt is een schaamteloze lofzang. Tot een ranzige waarheid opduikt. Sommige journalisten heb ik ooit wel eens erg lui genoemd: vanwege het feit dat ze elkaar moeiteloos napraten/schrijven zonder enige vorm van onderzoek. Papagaaien is een veel gesignaleerde ziekte in dat circuit. Journalistiek als beroep is daarvoor veel te belangrijk en verdient beter.

Tenslotte, er zijn mij in het verleden heel wat functies toegedacht. Niet eerder die van dominee. Mijn dank daarvoor mijnheer Hendrickse. Mag ik ook een gooi doen: was/bent u misschien beroepsmilitair of ooit kortverband vrijwilliger?

Heren, Heren,

ik geloof persoonlijk niet dat Joep dit allemaal precies zo bedoelt. Joep schrijft graag in metaforen. En de metafoor is duidelijk, al is de misdaad heel verschillend zoals Piet van der Meer al heel treffend schreef. Laten we aub even relativeren, het gaat hier om dopinggebruik en niet om genocide.

Mag ik ondertussen ook nog iets van Armstrong vinden? Ja dat mag ik vinden, vind ik.
(om Smeets er toch nog maar eens bij te halen)

Het stuitende aan het geval Armstrong is niet het gebruik, niet het dwingen tot, maar het is het doorprikken van het wonder en het sprookje eromheen. We hebben het allemaal gezien, we hebben het al jaren gehoord, en niemand wilde er van weten. We sloten allemaal, op een kritische enkeling na de ogen en geloofden in het sprookje. Het was ook gewoon te mooi om waar te zijn. Het verhaal van Peter Winnen, uit de recente NRC is wat dat betreft geweldig, en de analyse van Armstrong treffend. Ik raad u allen aan het te lezen.

Tot slot; Ja het betreft slechts dopinggebruik. Maar het gaat wel om een sportman die zichzelf op een voetstuk plaatste, waarbij bepaalde key-values behoorden; cancer awareness, never give up, livestrong, pain is temporary quitting lasts forever. Etc, etc, wederom metaforen te over.
Het betreft een sportman die veel groter werd dan de sport zelf, die macht en controle had over iedereen. Het is de kopman der kopmannen. Het is iemand waarbij verliezen gewoon geen optie mocht zijn. En die een complete, grote organisatie om zich heen bouwde, waarbij mensen en bedrijven miljoenen per jaar stortten. Het was dus niet zo vrijblijvend als louter dopinggebruik van de eerste de beste.
Naar nu blijkt, en sommigen reeds vermoedden, is deze organisatie mede gebouwd op een leugen, en is het dus (voor een groot deel althans) een stuk hypocrisie wat we hebben meegekregen. En daardoor kan je je niet anders dan genept voelen, ook al zijn veel Amerikanen in staat om een bijzonder hypocriete rol te spelen in hun (zaken)leven.

De enige twijfel die bij mij achterblijft is of Armstrong, vooropgesteld zoals al meer gesuggereerd dat hij daadwerkelijk kanker overwon, ook echt integer heeft gehandeld met het oprichten van de stichting om zijn mede-patiënten te steunen, of dat gaandeweg het een wel er handig hulpmiddel bleek om zijn status en macht te behouden. Ik vrees voor het laatste, al moet je altijd uitgaan van het goede in de mens!

Guus van Holland

...voormalig wielerjournalist en nu in de vut, Guus van Holland heeft een interessant en lezenswaardig stuk geschreven over 'de affaire'. Kijk op zijn blog: http://guusvanholland.com/

Guus van Holland

Bedankt voor de tip André. Vooral de bedreigingen persoonlijk aan Guus gericht door o.a. Post, Armstrong, Raas en zelfs Verbruggen maken niet vrolijk.

Vrijdag sprak ik Theo in zijn stand. Na een felle discussie over het een en ander overhandigden we elkaar een boek van onszelf. In mijn BeZielD staat 'Ethiek begint en eindigt bij jezelf.' Dat is mooi gezegd.
Jammer dat de tijd ontbrak om te bespreken wat ieder van ons onder ethiek zo al verstaat. Guus van Holland zal daar ongetwijfeld zijn bijzondere ervaring aan toe kunnen voegen.

Meer armslag voor dopingautoriteit.

Naar aanleiding van de zaak Armstrong willen Herman Ram (directeur van de Nederlandse Dopingautoriteit) en een meerderheid van de Tweede Kamer meer armslag voor dopingcontroles.
Herman Ram moet niet zeuren en gewoon doen waarvoor hij royaal betaald wordt d.w.z. hij moet uit een al dan niet door een bunsenbrander verwarmd reageerbuisje met behulp van een pipet verdachte molecuultjes vissen. De molecuultjes tegen het licht houden en na reduceren en deduceren tot een conclusie komen. Blijkt het molecuultje bv C12H18Cl2N2O (clenbuterol) te zijn, dan heeft hij een zaak. Hij maakt een rapportje en stuurt dat naar de betreffende bond. Een maand later stuurt hij naar dezelfde bond een kopie van hetzelfde rapportje met daarop een stikker : B staal (in de krant zie je altijd staan B staal ook positief). Misschien is dit enigszins simplistisch voorgesteld. De reageerbuis zal vervangen zijn door een elektronische centrifuge en de pipet door laserstralen, maar de kern van de zaak is hetzelfde gebleven: Herman Ram moet verboden stofjes opsporen.

Alle 150 leden van de Tweede Kamer zouden eens een jaar lang het dopingcontrole regime van een topsporter moeten ondergaan. Dat houdt in telkens voor de komende drie maanden van uur tot uur aangeven waar ze zich bevinden en ca 10 keer per jaar geheel ontkleed voor het aangezicht van twee controleurs urineren. Bij overtreding (geen juiste where about ingevuld, verboden stoffen aangetroffen) wordt het betreffende Kamerlid voor twee jaar geschorst. Na dat proefjaar zou ik wel eens willen weten of er nog steeds een Kamermeerderheid is te vinden voor meer armslag voor dopingcontroles.

Meer macht

Mee eens Piet. Wat je ziet in tijden van crises is dat de betreffende machthebbers die situatie misbruiken om hun macht nog verder uit te breiden. Je ziet dat nu in Brussel, en dus ook bij onze dopingspeurders. Ga eerst eens gewoon goed doen wat je moet doen, en daarna pas zien of er meer nodig is.

Idee ??

Zou het een idee zijn om elke wielrenner 24uur per dag een chaperone te geven ? Worden de wedstrijden op tandems vereden en is het gedring na de finish niet meer nodig. Ook de controles en where-abouts zijn dan overbodig, de chaperone is toch betrouwbaar. Uiteraard op kosten van de renner.
Zo is het wielrennen ineens de schoonste sport.
Of draai ik nou door ???

Idee 2

Volgens mij zijn er best wel inteligente sensors die als nanochip in de bloedbaan gebracht kunnen worden en dan continue op afstand in Aigle uit te lezen zijn. Moet kunnen