De Burgerlijke Stand van 29 juni.

Sante Giardoni

Zomaar gezeten op een bankje op het middenterrein van het Olympisch Stadion zaten de sprintmatadoren gebroederlijk bijeen. Mooie slanke sportlijven van Arie van Vliet, Jan Derksen en Antonio Maspes. Als laatste zat een kleine dikzak met dikke vrouwenbenen die ook mocht meedoen. Een donkere Siciliaanse man met een zonnige glimlach. Zenuwen kende hij niet. Ik kon mijn ogen niet van hem afhouden. Was die man met de dijen van mijn tante Alie misschien Sante Giardoni? Ja hij was het zeker, wist ik even later toen die massale kale benen de pedalen geselden in zijn demarrage naar winst op zijn opponent. Mijn avond kon niet meer stuk.

Sante Giiardoni

Zoals jij, Jan van der Horst, ik mag toch wel tutoyeren, dank je wel! geimponeerd raakte door de dijen van Sante Giardoni, werd ik eens geimponeerd door een Duitse renner, met een lichaam waar Johny Weismuller jalours op geweest zou zijn. Deze renner was Rudy Altig, welke de eigenaardige gewoonte had om voor zijn achtervolging een poosje op zijn kop ging staan, dat duurde ruim 10 minuten, een vorm van Yoga, werd mij verteld. Direct daarna viel de start van de 5 km. achtervolging die hij met overmacht won in een tijd van 6 minuten en enkele seconden. Dat heeft bij mij ook een indruk gemaakt,dat ik dat ook eens wil memoreren, Jan na jouw bericht uit het Olympisch Stadion deed mij dit relaas schrijven. Overigens wat een tijd was dat met de populaires, en revanches van W.K.'s en de grote Prijs van Amsterdam was dat. Aan de speaker Willem van Steenbergen met " Hallo - Hallo, Motoren in de baan, en wedstrijd commissaris Ottenhof, de met zware stem sprekend jurylid, die bij ieder renner respect afdwong. Ja met weemoed denk ik terug aan het Olympisch Stadion in Amsterdam, met de vraag waarom moest de wielerbaan verdwijnen. Met het slopen van de diverse buitenbanen werd een gedeelte van onze wielersport geamputeerd, jammer maar waar! Nu allen gegroet Theo ten Dam.

Italiaanse sprinters

Antonio Maspes als ranke verschijning. Ik heb hem nooit als zodanig waargenomen. Hij had geen pan met spaghetti overgeslagen hoor. Bekijk de foto's nog maar eens goed.
Maar ja da's allemaal nog maar klein bier vergeleken met die sprint-hulks van tegenwoordig. Hoezo pasta.

wereldkampioenschap 1959

...als jochie van elf jaar, met mijn broers, was ik toeschouwer bij dat wereldkampioenschap in het Olympisch Stadion. Onuitwisbare indruk maakte de val van de Italiaanse stayer Pizalli. Tijdens de finale, met de gashandels open, raakte Pizalli héél even de zijkant van de rol. De man stuiterde letterde over het beton. Links en rechts scheurde de motoren er rakelings langs. Dat gebeurde op een vrijdagavond. Prachtige, angstbrul van vijftigduizend toeschouwers. Schitterende vonkenregen van die fiets. Kom daar eens mee aan bij dat rare hoofdstandje van die Altig. Ik bedoel maar...