De Burgerlijke Stand van 29 juni.
Australische wielrenners hebben het per definitie niet makkelijk. Om hun beroep op topniveau uit te kunnen oefenen moeten ze doorgaans naar Europa, waar ze zich dan meestal ook vestigen. Voor de duur van hun carrière of voorgoed. Van het beroemde zesdaagsekoppel uit de jaren vijftig Strom-Arnold keerde Reggie Arnold na zijn afscheid spoorslags terug naar zijn vaderland, terwijl Freddy Strom in Gent een baan vond in het internationale transport. Ook Graeme Gilmore kwam in Gent terecht, trouwde er en werd vader van Matthew. Die trad als wielrenner in de voetsporen van zijn vader en was een generatie later eveneens een behendig en succesvol pistier. Nadat Graeme zich weer voorgoed way down under had gevestigd, liet Matthew zich tot Belg naturaliseren. Hoewel hij zijn pa als zesdaagsespecialist ver heeft overtroffen, twijfel ik er niet aan dat die ouwe zijn lichtend voorbeeld is geweest. Graeme was namelijk een meer dan modale SIX-coureur. Hij won er twaalf in een tijd dat hij te maken had met mannen als ... ... Peter Post, Patrick Sercu en René Pijnen. Zijn mooiste herinneringen bewaart hij aan Zürich waar hij twee keer de beste was. In 1972 met Albert Fritz en Wilfried Peffgen als maten en in 1974 aan de zijde van een andere sterke Duitser Klaus Bugdahl. Met Bugdahl won hij ook in Los Angeles en verder reed hij met wisselende maten. Zijn eerste SIX won hij in zijn vaderland. Dat was in Launceston niet ver van waar zijn wieg had gestaan. Gilmore was ook een goed wegrenner, getuige het feit dat hij eens Australisch kampioen op de weg is geweest. Verder won hij Melbourne-Warnambook, hoewel ik de belangrijkheid van die koers moeilijk in kan schatten. Ook in Europa reed hij wegwedstrijden, maar nadat hij eens ernstig ten val was gekomen in Parijs-Nice was hij daar niet meer zo tuk op. Hij was in die jaren vrijwel de enige die buiten België (waar het dragen van het worstenhelmpje verplicht was) een helm droeg. Toen hij na zijn carrière in Australië terugkeerde ging hij zich bezighouden met het begeleiden van jong talent en werd hij voorzitter van zijn wielervereniging. Dat is hij al jaren niet meer, want hij leeft nu het leven van een tevreden pensionado. Hij fietst nog enkele malen per week in de plezierige wetenschap dat het mag en niet meer hoeft. Over de hedendaagse wielersport heeft hij uitgesproken meningen. Zo betreurt hij het dat de sport zo commercieel is geworden en het zo’n grote druk legt op de renners. Het zijn robots geworden die in een strak gestructureerd keurslijf prestaties moeten leveren. En uiteraard wordt de huidige generatie overbetaald, terwijl de renners uit zijn tijd er veel meer voor moesten doen om aan een redelijke boterham te komen. De riedel van veel oud-renners en dat je niemand misgunnen. (Foto: archief dewielersite.net)
De andere op 29 juni geborenen zijn:
BARBOTIN, Pierre (1926, overleden 19.02.2009, Frankrijk)
BEUTLER, Annette (1976, Zwitserland)
DUVAL, Aurélien (1988, Frankrijk)
GAIARDONI, Sante (1939, Italië)
HINCAPIE, George (1973, Verenigde Staten)
LOPES, Pedro Miguel (1975, Portugal)
LÖWIK, Gerben (1977, Nederland)
MEDICI, Matias (1975, Argentinië)
PIECHELE, Andrea (1987, Italië)
TROUSSELIER, Louis (1881, overleden 24.04.1939, Frankrijk)
SPEEL MEE IN HET SLOGBLOG TOURSPEL!