Trainen met vrouwen …
bestaan namelijk nog steeds fanatieke tegenstanders van deze wielercategorie, maar ik kan me daar niets bij voorstellen. Vanaf de dag dat de KNWU licenties aan vrouwen ging uitreiken, heb ik het met belangstelling gevolgd en toen ze in de groepjes opdoken waarmee ik dagelijks trainde heb ik er nooit bezwaar tegen gemaakt. Integendeel. Ook nu nog rijden ze mee als ik iedere dinsdag en donderdag met de prostaatploeg ga trainen, zo genoemd omdat de meeste leden alleen nog in hun eigen herinnering goede renners waren. Mijn fietsvriendinnen noem ik ze en die hebben absoluut niet van die lompe bovenbenen en dikke achterwerken als in die discussie werd beweerd. Op de racefiets bewegen ze zich met een bepaalde gratie en charme en ik kan er echt van genieten als ze met die wapperende haren voor me rijden. Van al dat fietsen krijgen ze ook nog eens mooie slanke benen en dat komt hun vrouwelijkheid alleen maar ten goede. Ik doe die trainingen op dinsdag en donderdag al zo lang dat het een beetje een verplicht nummer is geworden, waarbij ik geen bijzondere gevoelens meer heb. Zeker als het regent. Uren onderweg met een stel ... ... verregende ouwe knarren is nu niet bepaald motiverend. Maar als het droog is fiets ik opgewekt en fluitend naar de verzamelplaats omdat er dan meestal vrouwen bij zijn. Dat heeft niets met seksisme te maken, maar met het plezier van het fietsen. Vrouwen willen het namelijk zo goed mogelijk doen en ervaren het als iets waarvoor je dankbaar moet zijn als een ouwe prof als ik ze af en toe wat aanwijzingen geeft. Dan luisteren ze goed en brengen het direct in de praktijk alsof ze nooit anders gedaan hebben. Dit in tegenstelling tot veel mannen zonder koersverleden die er soms jaren voor nodig hebben om iets onder de knie te krijgen. Vrouwen kost het geen enkele moeite en mijn aanwijzingen worden tot in detail uitgevoerd. Ingeborg heeft ondanks haar lengte een zit om van te kwijlen en iedereen was destijds blij verrast toen ze met mij een elite koppeltijdrit won voor het gerenommeerde gele-trui-dragers-duo Erik Breukink en Mieke Havik. Maureen heeft een coup de pédale waar je U tegen zegt en ook nog eens de courage van een Flandrien. Op ons hebben ze een weldadige invloed, want we willen natuurlijk niet afgaan en er wordt getraind als in onze beste dagen en dan ook nog eens overeenkomstig hun normen en waarden. Verkeersregels worden gerespecteerd, bij panne wordt gewacht, er wordt niet gevloekt en iedereen draagt zonder morren de door Maureen, onze regelnicht, bevolen valhelm. De tijd dat vrouwen in de wielersport dames werden genoemd is al lang voorbij, maar ze zijn er in de training in geslaagd om van mannen heren te maken.
Ik heb ze nog nooit gevraagd wat ze er nou aan vinden om in hun vrije tijd met een stelletje opa’s onderweg te zijn en dat ga ik niet doen ook. Stel je voor dat ze zeggen: ‘Daar heb je helemaal gelijk in Jan, we gaan eens kijken of we met een ploegje jonge wielrenners kunnen trainen.’ Ik moet er niet aan denken. (Foto: © Cor Vos)
Tot volgende week!”
Jan van der Horst
DOE MEE AAN DE S.P.A.A.K. CYCLING CLASSIC! (klik hier)