De Burgerlijke Stand van 25 februari.

Jos SPRUYT (1943, België)

Jos Spruyt was een van de luitenanten van Eddy Merckx en wordt als zodanig ook beschreven in het boek ‘De Mannen achter Merckx’ van Patrick Cornillie. Hij kwam in 1968 bij de Faema-ploeg waarvan een nog jonge Merckx de kopman was. Hij bleef de beste wielrenner van de wereld trouw tot het einde van zijn carrière in 1971. Dat was een keuze, want Joske had een alternatief. Hij was een meer dan behoorlijke coureur. In zijn eerste jaren als prof won hij in eigen land de Druivenkoers en de Scheldeprijs en in Frankrijk een etappe in Parijs-Nice. In dienst van Merckx was de kans op winnen een stuk geringer, maar toch won de bescheiden coureur uit Viersel drie keer een rit in de Tour de France en een mooie eendagskoers als de Brabantse Pijl. Hij was er tevreden mee en verder was die ploeg van Merckx een vriendenploeg door dik en dun die nu nog elke zondagmorgen een ritje maakt met start en aankomst in Huize Merckx in Meise. Ze maken er ... 

... nog wel eens een wedstrijdje van met Eddy natuurlijk als winnaar. Eens een kannibaal, altijd een kannibaal. De onderdanigheid van het knechtenbestaan heeft nooit op ‘tspreutje’ gedrukt want leven in de schaduw van een wielergod als Merckx heeft hem geen windeieren gelegd. Toen hij stopte had hij genoeg geld overgehouden om zich een café-restaurant aan te schaffen. Het was in die tijd niet de gewoonte dat de vrouwen van de renners tijdens de Tour of een andere grote etappekoers langskwamen. Een enkele keer gebeurde dat wel en wat wil het geval? De drie etappezeges van Spruyt waren alle drie voorafgegaan door een bezoek van mevrouw Spruyt aan haar echtgenoot. Toeval dacht iedereen, maar Joske geloofde oprecht in de mentale opsteker van een wip, maar wist de ploegleiding niet van zijn geloof te overtuigen. Merckx geloofde er wel in, maar zijn eerzucht was groter dan zijn seksuele goesting. Die Spruyt zou wel eens te veel kunnen gaan winnen en praatjes krijgen. Daarom beperkte de loyale knecht zich noodgedwongen tot een stil protest. In etappeplaatsen kocht hij zo nu en dan bij de plaatselijke drogist enkele pakjes condooms. De preservatieven stroopte hij af en schoof die over de deurklinken van de rennerskamers. Er werd helaas voor hem niet op die hint ingegaan, reden waarom het bij drie Touretappes op zijn palmares is gebleven. Zijn viriliteit werd opgezouten tot de finish in Parijs waar de vrouwen stonden te wachten. Arme mevrouw Spruyt. (Foto: archief T&T Tekst & Traffic)

De andere op 25 februari geborenen zijn:

ALBANI, Francesco (1912, overleden 07.07.1997, Italië)
AMSTERDAM, Cees van (1938, Nederland)
BRADSHAW, Toni (1976, Nieuw Zeeland)
CASAS CALLEGO, Claudio José (1982, Spanje)
GONZALEZ LINARES, José Antonio (1946, Spanje)
HAUSSLER, Heinrich (1984, Duitsland)
HORDIJK, Bas (1952, overleden 30.07.1977, Nederland)
HORST, Menno (1986, Nederland)
LARA RUIZ, Francisco José (1977, Spanje)
MAJERUS, Christine (1987, Luxemburg)
MOLENAERS, Yvo (1934, België)
MUCH, Rebecca (1986, Verenigde Staten)
PAULINHO COELHO, Jacinto (1953, Portugal)
PINOTTI, Marco (1976, Italië)
RODRIGUEZ, Jackson (1985, Venezuela)
SCHALEN, Paul van (1972, Nederland)
STEVENS, Juliën (1943, België)
VESTBY, Martin (1977, Noorwegen)
ZIEGLER, Edi (1930, Duitsland)

DOE MEE AAN DE S.P.A.A.K. CYCLING CLASSIC! (klik hier)