Van de boekenplank van Wim …
door Fons van Zuiderd en Machiel Buijk
… Michael Booegerd en Erik Dekker in de Amstel Gold Race, terwijl Dekkertje ook nog een prachtige zege behaalde in Parijs-Tours. En natuurlijk de verrassende triomf van Servais Knaven in Parijs-Roubaix. Voor die 76 zeges tekenden dertig renners, waarvan Jan Raas met veertien overwinningen het predikaat Nederlandse klassiekerkoning met recht mag opeisen. De Zeeuw prijkt dan ook pontificaal op het omslag. Jo de Roo en Adrie van der Poel blijven daar met zeven overwinningen weliswaar ver bij achter, maar doe ze het maar eens na. Een klassieker winnen wil iedere renner wel en daarom moet je op zo’n dag echt in alle opzichten super zijn en een behoorlijke dosis geluk hebben. Het boek omvat voor elke van de dertig winnaars een hoofdstuk met daarin een wedstrijdverslag van iedere gewonnen klassieker met vermelding van de eerste vijf aankomenden in de uitslag. De verslagen zijn goed leesbaar geschreven en voor de cijferfreak is er achterin ook nog een ranglijst opgenomen, omdat de schrijvers van het boek alle Nederlanders in een uitslag punten hebben toegekend. Tien punten voor de eerste plaats en één voor de tiende. Het zal niemand verbazen dat Raas ook hier het klassement aanvoert, op eerbiedige afstand gevolgd door Van der Poel. Ondanks zijn zeven overwinningen vinden we De Roo pas terug op de zevende plaats omdat hij in volgorde Hennie Kuiper, Steven Rooks, Jan Janssen en Joop Zoetemelk voor moest laten gaan, omdat die waarschijnlijk vaker dan hij bij de eerste tien zijn geëindigd. Een leuk boek voor statistici, maar net als alle boeken met uitslagen al verouderd zodra er nieuwe uitslagen beschikbaar zijn. Ik heb dit boek destijds bij De Slegte op de kop getikt en daar liggen regelmatig van dit soort statistische werken. Ramsjwinkels zijn voor auteurs kerkhoven vol overleden ambities.
Tot volgende week!”
Fred
Steun onze actie!
WAAROM PIETER WEL EN JAN EN JOOP NIET?
Klassieker
Een van de oudste eendagswedstrijden, welke heden ten dage veel van zijn glans heeft verloren, Parijs-Brussel, werd in 2000 gewonnen door Max van Heeswijk. Een schitterende koers met een toppalmares met o.a. Van Looy, Merckx, De Vlaeminck, Raas, etc..
Erik Dekker won ook nog in zijn magische jaar de Classica San Sebastian.
De term klassieker blijft echter betwistbaar. Voor mij zijn er 6 "echte" klassiekers/monumenten: Milaan-Sanremo, Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix, Luik-Bastenaken-Luik, Parijs-Tours en de Ronde van Lombardije.
Hierna volgen op korte afstand Bordeaux-Parijs, Parijs-Brest-Parijs, Gent-Wevelgem, de Omloop Het Volk, de Amstel Gold Race en de Waalse Pijl.
Hoewel veel van zijn glans verloren spreekt de naam Parijs-Brussel mij bijvoorbeeld veel meer aan dan bijvoorbeeld de HEW-classic, Japan Cup, Leeds Classic c.q. Wincanton Classic, of andere "gemaakte" klassiekers.
Bravo
Zo ken ik onze William weer. Ik wist dat ik er een paar vergeten was, maar er is altijd William om mij aan te vullen. Dank en blijf me kritisch volgen, want ik ben ook maar een mens. Groet! Fred
Nog meer klassiekers
In Rood Wit Blauw in de klassiekers (inderdaad een heel aardig boek, ik ben het overigens niet eens met de door de auteurs toehepaste puntentelling)telt de Henninger Turm ook als klassieker. Na het veschijnen van het boekwerk wist Karsten Kroon deze "klassieker" tweemaal te winnen. Leon van Bon won de HEW classic, deze klassieker komt niet voor in het boek.
Tja... Klassiekers als we de wereldbeker / ProTour aanhouden als maat, hebben we er dit jaar zelfs nog 1 gewonnen met Robert Gesink in Canada dit jaar... maar inderdaad 6 stuks: MSR, RVV, PR, LBL, PT, GdL zijn klassiekers.