Partnerruil …

Er is de laatste jaren eindelijk wat aandacht voor de positie van de rennersvrouw. Dit in late navolging van de voetbalvrouwen die al sinds het WK van 1974 in de belangstelling staan en nu zelfs een eigen tv-programma hebben. Dat is niet helemaal nieuw, want je kon in de jaren zeventig de tv niet aanzetten of Truus van Hanegem was op de buis. Ze was zelfs in die tijd rondemiss bij wielerwedstrijden. Zo erg als met Truus en nu met Yolanthe is het met de rennersvrouwen gelukkig niet gesteld en ook mijn eigen Ria is nooit op de voorgrond getreden in de jaren dat ik redelijk succesvol koerste. Ze was er al bij vanaf de jaren dat we verkering hadden en het viel me altijd op dat zij zo’n koersje altijd heel anders beleefde dan ik. Ze is erg spontaan van aard en ze raakte meestal wel in gesprek met andere meiden, die eveneens verliefd, verloofd of getrouwd waren met een coureur. Het koersverloop of de wielercapaciteiten van de deelnemers hadden niet hun directe belangstelling, maar de uiterlijkheden van de langssnellende renners werden uitgebreid becommentarieerd. Tegenwoordig hebben meiden van die leeftijd het al snel over ...

... lekkere kontjes, maar in mijn tijd kon een jongen niet meer stuk als hij gezegend was met regelmatige trekken, een mooie bek met tanden en een fraaie kop met haar. Wat dat betreft hoefde ze op mij niet te rekenen. Niet omdat ik in mijn jonge jaren een soort Quasimodo was, maar omdat de inspanningen van de wedstrijd altijd goed op mijn gezicht te lezen waren en mijn van pijn vertrokken smoel in de verste verte niet voldeed aan bovengenomende kwalificaties. Dat viel niet alleen haar op, maar ook alle andere vrouwen langs het parcours. Dacht ze althans. Zo liep ze eens een rondje langs de route van de Ronde van Santpoort met ene Jolanda, de echtgenote van een van de andere deelnemers. Ze kenden elkaar niet, maar hadden de grootste lol in het beoordelen van de om de paar minuten langsflitsende renners. De een werd direct aanbeden, maar de ander verafschuwd en in de anonimiteit van opeengepakte toeschouwers waren hun uitspraken meer dan beeldend. Om haar nieuwe vriendin niet teleur te stellen wees Ria desgevraagd een andere renner aan toen Jolanda vroeg wie nou wel haar grote liefde was. Het was een jongen die volledig beantwoordde aan de schoonheidsidealen van de meiden en Ria begon bijna te blozen toen ze door Jolanda uitgebreid werd gecomplimenteerd met haar keuze. Helaas voor haar kreeg het verhaal een pijnlijk vervolg toen ik als winnaar over de streep flitste en even later op het erepodium gehuldigd werd met bloemen en kussen van de ingehuurde rondemiss. Terwijl die met mij bezig was hield Ria zich bescheiden op de achtergrond, maar daarna hing ze direct dol van vreugde om mijn nek. Wat zij op dat moment niet zag, maar ik over haar schouder heen wel was de leuke meid die haar op weg naar het podium was gevolgd. Ze stak haar hand naar me uit, feliciteerde me en noemde haar naam. Daarna zei Jolanda dat ze verrast was, omdat Ria niet mij maar een andere renner als haar vaste verkering had aangewezen. Wederom moest mijn aanstaande bruid tot diep in haar nek blozen en ze riep in mijn richting: ‘Dat is ook jouw schuld met die vuilkijkende tronie van je. Zo ken ik je helemaal niet en daarom heb ik gewoon een ander uitgekozen toen Jolanda me vroeg wie je was.’ Er viel een pijnlijke stilte die door Jolanda werd doorbroken met de vraag wie dan wel die mooie jongen was die Ria had aangewezen? Het antwoord stond inmiddels naast haar en dat was een renner met regelmatige trekken, een mooie bek vol tanden en een fraaie kop met haar, waarin je de afdruk van zijn valhelm nog duidelijk kon zien. Hij kuste haar teder op de wang en zij zei: ‘mag ik even voorstellen, Gerard mijn man.’ Het waren pijnlijke momenten voor Ria, maar op weg naar huis hebben we er gelukkig schaterend om kunnen lachen. (Foto: archief Jan van der Horst)

Tot volgende week!”

Jan van der Horst

Steun onze actie!

WAAROM PIETER WEL EN JAN EN JOOP NIET?