Evert Dolman, de derde Nederlander die de Ronde van Vlaanderen won!
Toen Evert Dolman in 1971 de Ronde van Vlaanderen won was hij er
nauwelijks blij mee, want het kwam als mosterd na de maaltijd. Hoewel nog maar 25 jaar was hij al in zijn nadagen. Eef piekte te vroeg in zijn carrière en pieken kon hij als geen ander. Hij koos zijn wedstrijden zorgvuldig uit en concentreerde zich lang tevoren op het winnen ervan. Er zijn in de geschiedenis van de wielersport maar heel weinig renners geweest die dat konden. Het mooiste voorbeeld is het wereldkampioenschap op de weg dat hij in 1966 behaalde op het autocircuit van de Nürburgring. Al ruim een jaar daarvoor was hij met dat kampioenschap bezig en hij reisde herhaaldelijk naar Duitsland af om op het parcours te trainen. Wout Verhoeven construeerde een wonderfiets voor hem en dat gaf zoveel ...
hij op bepaalde voeding reageerde en met de pilletjes en de pikuren had hij voldoende geëxperimenteerd om te weten waar en wanneer hij wat moest gebruiken. Hij had alles in de hand, maar niet het feit dat de UCI en de daaraan verbonden landelijke bonden doping gingen bestrijden. Het kostte hem zijn nationale titel bij de profs in 1967 en Dolman werd als een enge aanhanger van wonderpilletjes in de kranten afgeschilderd. Niemand wist er toen nog het fijne van – ook de journalisten niet – maar Eef werd aan de schandpaal genageld. Hij vond dat zo beledigend en vernederend dat hij vanaf dat moment – volgens zijn vrouw Sissy – nooit meer iets gebruikt heeft. In 1968 ging hij vol wraakgevoelens naar het NK en hij won glansrijk. Hij heeft nooit beter gereden dan die dag, zeiden zijn concurrenten na afloop. Daarmee leek zijn kruit verschoten, want behoudens die zege in de Ronde van Vlaanderen heeft Eef geen overwinningen meer behaald die bij zijn reputatie pasten. De wijze waarop hij de wielersport bedreef vergde zo veel energie dat hij op 25-jarige leeftijd geestelijk al een veteraan was. Die overwinning in 1971 had veel te maken met het feit dat Eddy Merckx, de veelvraat, eindelijk eens een mindere dag had. Het liep niet bij de Kannibaal en hij gaf zijn knechten opdracht voor de overwinning te gaan. En zo gingen Georges Van Coningsloo, Jos Spruyt, Frans Mintjens en Rini Wagtmans in de bruine Molteni-trui op jacht naar de hoofdprijs. Het peloton reageerde onwennig. Gewend aan het dwingende exploit van de grote Merckx ging een grote groep met onze landgenoten Jan Janssen, Gerben Karstens, Cees Rentmeester, Jan Krekels en Eef Dolman in de contra-attaque. Op initiatief van Merckx-vazal Jos Spruyt kwam op de
Muur van Geraardsbergen een kopgroepje tot stand dat in de kilometers daarna langzaam werd uitgebreid tot vijftien man. Evert Dolman in het shirt van Mars-Flandria had nogal wat ploeggenoten in die kopgroep zitten en die hielden natuurlijk de benen stil toen de Rotterdammer in de straten van Gentbrugge een gat sloeg. Hij pakte een aantal meters ter lengte van twee seconden en stond die niet meer af. Een van de minst opwindende uitgaven van de Ronde van Vlaanderen, oordeelde de pers ‘s anderendaags. Twee jaar later beëindigde Eef Dolman vanwege een chronische blessure aan het linkerbeen zijn carrière, maar in feite was hij opgebrand. Een merkwaardig en soms briljant fenomeen verliet de wielersport. In 1993 overleed hij aan de gevolgen van een vreselijke en mensonterende ziekte in een verpleeghuis. Hij was nog maar 47 jaar. (Z/w foto © Cor Vos)
Leuk artikel over mijn oom Eef. Echter stoor ik me aan het citaat uit de tekst;
"De wijze waarop hij de wielersport bedreef vergde zo veel energie dat hij op 25-jarige leeftijd geestelijk al een veteraan was".
Dit was zeker niet het geval, tot aan zijn
dood is hij pienter, zeer slim geweest.
Te slim komt bij veel mensen over als
"geestelijk niet in orde", misschien dat
de schrijver van dit verhaal zijn hoge
intelligentie niet goed kon begrijpen of vertalen, en daardoor hem als geestelijk veteraan beschrijft.
Dolman
Beste Fred, Dank voor je reactie. Tot mijn spijt heb je niet goed begrepen wat ik heb bedoeld met de conclusie dat je oom Eef op 25-jarige leeftijd geestelijk al een veteraan was en voor de wielersport opgebrand. Voor mijn boek Wielerhelden van Oranje, waarin ik hem uitgebreid heb beschreven heb ik langdurig gesproken met zijn vrouw Sissy, met zijn mentor Wout Verhoeven en met renners uit zijn tijd die hem goed hebben gekend. Eef was als renner opgebrand en zeker niet als mens. Hij is daarna met veel enthousiasme gaan studeren, heeft een korte maar mooie carrière gerealiseerd bij een nutsbedrijf en was een getalenteerd dammer. Hij was een zeer intelligent en pienter mens, maar in de wielersport had hij het op 25-jarige leeftijd wel gezien. Dat heb ik bedoeld en niet wat jij er in denkt te lezen. Het boek is volgens mij via internet nog te bestellen bij de KNWU. Als je je e-mailadres even doorgeeft aan fred@slogblog.nl kan ik je de tekst ook wel even mailen.
Groet! Fred
Eef Dolman
Goede avond Fred,
Ik ben blij te horen dat hetgeen ik las
over mijn oom, een verkeerde vertaling
was hetgeen je bedoeld hebt. Nu ik deze
vertaling ervan ken, is mijn prikkel om
daarop negatief te reageren onterecht.
Dank voor de aandacht en het reeele
artikel wat geschreven is.
Groet Fred Dolman.
foto
Het verzamelen van foto's van wielrenners is mijn grote hobby.
Thans ben ik op zoek naar foto's van Evert Dolman.
Kan iemand mij daarbij helpen ?
Dank bij voorbaat
fotokaarten/publiciteitsfoto's
Filip,
Ik verzamel fotokaarten/publiciteitskaarten van m.n. Nederlandse renners en van Dolman heb ik een paar dubbelen. Heb je wellicht iets te ruil?
groet,
Jos
(josvannierop@hetnet.nl)
Evert Dolman
Ja geinteresseerd in de wielergeschiedenis ben ik onderaan in februari 2006 begonnen met het lezen van het beschrevene, ja nu ik deze rubriek ontdekt heb weet ik zeker dat er genoeg leesvoer en eventuele reacties zullen en kunnen volgen. Bij Evert Dolman beland, waarmee jaren gekoerst, kan ik U zeggen dat zijn serieusheid en klasse hem hebben doen belanden in de wielerhistorie op een zeer hoge plaats, wie kan bogen op een erelijst van deze veel te vroeg overleden klasbak, ja ik noem U de Kampoenstruien die hij behaalde: Kampioen v an R.R.C. Apollo, ( ter ziele ) Kampioen van Rotterdam, Kampioen van Zuid - Holland, Kampioen van Nederland, Olympisch Kampioen, en als laatste Wereldkampioen, Ja alle titels werden beloont met een trui, op zo'n erelijst kunnen maar zeer weinig wielrenners bogen, ja ik ken er een nl. Joop Zoetemelk, die er eentje meer had n.l. De gele trui ( Tour de France )fijn om te vermelden dat ik ze beide redelijk goed gekend heb, al waren ze wat jonger dan mijn persoontje, en uiteraard mee gekoerst, beide renners hebben in mijn hart een speciale plaats, om dat alles niet vanzelf gekomen is, en weet wat zij er voor opgeofferd hebben, ik gedenk Evert in gedachten als een Klasbak met HOOFDLETTERS geschreven, U dankzeggend voor het lezen van mijn bijdrage en groet U , tot een volgende keer. Theo ten Dam Uit het Haagje.