De slotetappe van de Tour van 1953 ging maar liefst over een afstand van 328 kilometer. Met zo’n groot aantal kilometers voor de boeg deden de renners het heel lang kalmpjes aan en pas in de laatste tientallen kilometers werd er gekoerst. Behoudens de ritzege was er ook niets meer te verdienen, want alle hoofdprijzen stonden vast. Aan de eindoverwinning van de zwaar bewierookte Louison Bobet (foto) viel niet meer te tornen en ook de winnaars van het puntenklassement en het bergklassement waren al dagen bekend, terwijl de Nederlanders het algemeen ploegenklassement na de dag van gisteren stevig in handen hadden. Het vuurwerk, dat pas na Orleans werd ontstoken, was dan ook uitsluitend bedoeld voor de toeschouwers langs de kant van de weg, die met tienduizenden waren opgekomen om een glimp van het wielercircus op te vangen. Dat Fiorenzo Magni deze etappe op zijn naam schreef bracht vooral vreugde in het Italiaanse kamp, waar men na het slikken van de ene tegenslag na de andere, heel gelukkig was met dit succes op de valreep. Een Franse krant schreef onlangs dat de Italianen en de Franse nationalen aan deze ...

De slimme Kees Pellenaars verwachtte tijdens de voorlaatste etappe andermaal een aanval van de Franse nationalen op de door zijn jongens bezette eerste plaats in het ploegenklassement. Hij liet niet na dat de avond tevoren aan tafel te benadrukken en ook de hoogte van het bedrag, dat ze zouden verdienen als ze de hoofdprijs voor ploegen zouden veroveren, noemde hij meerdere malen. De Nederlanders lieten het er daarom niet op aankomen en staken onder het motto ‘de aanval is de beste verdediging’ zelf de lont in het kruitvat. De opzet slaagde volledig, want Wout Wagtmans ging in deze verder weinig opwindende etappe in Montluçon als eerste over de streep. Jan Nolten werd nog keurig derde en daarmee zat Nederland voor het winnen van de 30 duizend piek van het ploegenklassement op fluweel. De 210 kilometer lange rit moest onder een bijna ondraaglijke hitte worden afgelegd. Het was dan ook geen wonder dat de heren zich de eerste 150 kilometer, die vrijwel vlak waren, erg ...

De twintigste etappe van de Tour van 1953 was een tijdrit over maar liefst 70 kilometer. De winnaar was de drager van de gele trui, de Fransman Louison Bobet, die zich met deze overwinning nog steviger op de eerste plaats van het algemeen klassement nestelde. Sterker nog, de Breton was al praktisch zeker van de eindoverwinning. Bijna gedurende de hele rit noteerde hij de snelste tussentijden, behalve bij Bellevue, ongeveer 28 kilometer na de start, waar hij een achterstand had van 32 seconden op Wim van Est, zijn naaste rivaal in deze rit tegen het horloge. Op de top van de Col d’Arpin na een afstand van 20 kilometer klimmen met een hoogteverschil van 555 meter, had de geletruidrager de achterstand op Van Est omgezet in een voorsprong van ruim één minuut. Ondanks een lekke band in de afdaling naar St.Étienne passeerde de Fransman de Belg Alex Close die vier minuten voor hem was gestart. Toen Bobet op de wielerbaan van St.Étienne arriveerde had hij de voorsprong op Van Est uitgebouwd tot één minuut en 45 seconden. De Brabander werd ...

De negentiende etappe van de Tour van 1953 heeft vooral in het teken gestaan van de aanval die de Franse noord-oost centrum ploeg heeft ondernomen op de eerste plaats van Nederland in het algemeen ploegenklassement. Een aanval, die ondanks de eerste twee plaatsen van Meunier en Forestier in de rituitslag, niet is gelukt. De regionale ploeg bracht de achterstand terug tot ruim 17 minuten, zodat de Nederlanders in de resterende etappes nog op hun tellen moesten passen. De Nederlanders hebben in deze tweede Alpenrit weinig van zich laten horen. Wout Wagtmans en Wim van Est draaiden aanvankelijk vrij slecht en liepen zelfs in het begin een flinke achterstand op. Ze slaagden er naderhand toch weer in zich weer in het grote peloton te voegen, dat ex aequo als vijfde in Lyon arriveerde. Alle landgenoten zaten in deze hoofdmacht, met uitzondering van ...

Eindelijk, eindelijk. De leider van de Tour was opgestaan en had ondubbelzinnig aangetoond wie uiteindelijk de sterkste was. Louison Bobet (foto), de bakkerszoon uit Bretagne, die zich in vorige Tours nog wel eens voortijdig vertilde aan onmenselijke inspanningen, had geleerd wat wachten is. Hij had zich in de zeventien ritten voor deze dag rustig gehouden, maar zich toch onopvallend op de tweede plaats weten te manoeuvreren. Op het vinkentouw kon hij zelf het moment bepalen waarop hij toe zou slaan en dat was in de 18e etappe, de koninginnenrit van deze zo zware editie van de Tour de France. Een dagmars door het meest woeste gedeelte van de Franse Alpen bracht hem niet alleen een grootse overwinning, maar ook de gele leiderstrui met een zodanige voorsprong dat niemand meer wist wie daar nog verandering in zou kunnen brengen. Het was voor iedere volger en journalist duidelijk dat deze superieure Bobet de man was die vier dagen later in het Parijse Parc des Princes gehuldigd zou worden als winnaar van de 40e Ronde van Frankrijk.
Ook het handjevol Nederlandse journalisten was onder de indruk, niet alleen van Bobet maar ook van ...

De rit tussen Monaco en Gap werd een éclatant succes voor de Nederlandse ploeg. Als een ware gladiator reed Woutje Wagtmans het Alpenstadje binnen en ging er als eerste over de eindstreep met maar liefst 44 seconden voorsprong op Gino Bartali. Die had zijn vrouw, kinderen en alle Italiaanse tifosi beloofd dat hij vandaag zou gaan winnen om met heel Italië aan zijn voeten nogmaals zijn verjaardag te vieren. Bovendien wilde hij in deze etappe tijd terugwinnen, om nog een gooi te kunnen doen naar zijn derde Tourzege. Bij de beklimming van de laatste col was hij echter niet opgewassen tegen het geweld dat Wagtmans daar uit zijn frêle lijf perste. Om het Nederlandse succes nog klinkender te maken legde Gerrit Voorting beslag op de derde plaats in dezelfde zelfde tijd als Bartali. Met een eerste en een derde plaats kon onze ploeg de zege in het dagploegenklassement natuurlijk niet ontgaan, terwijl de kleine Wout opklom naar de tiende plaats in het algemeen klassement met een achterstand van 9’39” op leider Mallejac.
Het begin van deze etappe was maar een saaie vertoning en niets wees er op dat de ...

Het is niet waarschijnlijk dat er in 1953 een mooier oord denkbaar was voor een rustdag dan Monte Carlo, de hoofdstad van het kleine vorstendom Monaco. Nu is het een volledig volgebouwd belastingparadijs en heeft iedere meter een winstgevende bestemming, maar toen was het niet meer dan een luxe badplaats, zoals Nice en Cannes even verderop, met een mooie jachthaven met onmetelijke jachten toebehorend aan Griekse reders en andere superrijken. Er was nog alle ruimte om het paleisje (foto) van Rainier De Grimaldi te bekijken, die besnorde sprookjesprins en meest begeerde vrijgezel op aarde. De latere Prinses Gracia was als Grace Kelly nog bezig met haar filmcarrière en het zou nog drie jaar duren voor the prince and the showgirl elkaar zouden ontmoeten. In afwachting daarvan streek de Tourkaravaan er op de datum van vandaag een dagje neer, om er van al het ...

Na de mooie prestaties van Jan Nolten in de etappe van vrijdag en die van Adri Voorting in die van zaterdag zat er weer Nederlands succes in de lucht. De avond daarvoor aan tafel had Pellenaars niet onder stoelen en banken gestoken dat sommige renners van de ploeg de laatste dagen maar bitter weinig hadden laten zien en ook nauwelijks iets aan de kas hadden bijgedragen. Een beetje klaplopen op de prestaties van de andere jongens, was er niet bij en hij had daarbij nadrukkelijk naar Wim van Est (foto) gekeken. “Wanneer gade gij noe eens oew slag slaan, Wimme? Die jonge jongens als Jan en Adri spekken de kas en gij zitte daar maar op oewe gemak in oew bord te lepelen. Ge hebt oew eten niet verdiend!” Hoewel de Beer van ’t Heike er bepaald niet de kantjes van had afgelopen, keek hij beschaamd in zijn soep en hij voelde de woede over die onrechtvaardige steek onder water in zich opkomen. “Die klote Pel”, dacht hij, “ik zal hem eens laten zien wie Wimme is.” En dat was nou precies wat Pellenaars beoogde, die sterke beer vol adrenaline pompen.
Van Est wist zich lang te beheersen, want het was weer een lange dag zo langs de fraaie kust van de ...