Slogblog
Tot ver in de vorige eeuw was de naam Bols een begrip in Nederland en dat behoefde geen nadere uitleg. Lucas Bols, sinds 1575 is een eeuwenoude distilleerderij waar jenevers en likeuren volgens oude Hollandsche recepten werden bereid met export naar bijna ieder land op dit ondermaanse.
Met Bols zijn de generaties opgegroeid die hun vader zaterdags uit de kroeg moesten halen voor hij zijn net uitbetaalde weekloon in de producten van oude Lucas wilde omzetten. Bouwondernemers maakten een dealtje met de kasteleins door de loonzakjes na afloop van de werkweek in de kroeg uit te delen.
De slagzin die in de jaren zestig van de schaatstribunes afwapperde met de tekst: VERKERK SCHENK(T) BOLS begreep dan ook iedereen, maar moet tegenwoordig waarschijnlijk uitgelegd worden. Verkerk sloeg op Keessie, de populaire zoon van Pleun, kastelein te Puttershoek en een groot schaatskampioen; zijn maatje Ard leende zijn achternaam als werkwoord aan de slagzin en dat zal iedereen begrijpen en Bols – wist toen iedereen – sloeg niet op Lucas maar op Jan.
Jan Bols uit Hoogeveen, die Dritte im Bunde die gezamenlijk de Europese schaatspistes onveilig maakten en die verrekte Noren en Russen een poepie lieten ruiken. Die Jan Bols die vandaag zijn 74ste verjaardag viert was wel de minste schaatser, maar verreweg de beste wielrenner van het drietal.
Hij is beroemd geworden door een verkeerde wissel, waardoor hij een Europese titel verspeelde én als de sportman die maar niet kon kiezen. Hij schaatste graag en hij fietste zo mogelijk nog grager. Het beet elkaar lang niet, want het een deed je ’s winters en het ander in de zomer.
Maar naarmate de sport professioneler werd ging het een het ander steeds meer in de weg zitten. De generatie van Jan Bols maakte het nog net mee dat ze in maart voor het laatst de schaatsen uittrokken om in mei al weer te worden opgeroepen voor de eerste droogtrainingen.
Dan kun je nog wel een criteriumpje rijden, maar meer ook niet. Maar Jan wilde én voor de Europese- en de wereldtitel schaatsen gaan en op de fiets klassiekers winnen en de overwinning in zijn favoriete koers Olympia’s Tour betwisten.
Dat ging op den duur wringen. Toch bleef hij beide sporten tot het eind van zijn carrière trouw en zal er dus altijd de vraag blijven, wat zou de jarige van vandaag bereikt hebben als hij toen had durven kiezen en óf de schaatsen óf de fiets had afgezworen.
Een interessante vraag waar iedere sportliefhebber een mening over zal hebben, behalve Jan Bols. Die is nog steeds hartstikke blij met zijn sportverleden op twee sporen dat hem zoveel moois heeft gebracht en plezier heeft bezorgd.
... Lees meer
Met Bols zijn de generaties opgegroeid die hun vader zaterdags uit de kroeg moesten halen voor hij zijn net uitbetaalde weekloon in de producten van oude Lucas wilde omzetten. Bouwondernemers maakten een dealtje met de kasteleins door de loonzakjes na afloop van de werkweek in de kroeg uit te delen.
De slagzin die in de jaren zestig van de schaatstribunes afwapperde met de tekst: VERKERK SCHENK(T) BOLS begreep dan ook iedereen, maar moet tegenwoordig waarschijnlijk uitgelegd worden. Verkerk sloeg op Keessie, de populaire zoon van Pleun, kastelein te Puttershoek en een groot schaatskampioen; zijn maatje Ard leende zijn achternaam als werkwoord aan de slagzin en dat zal iedereen begrijpen en Bols – wist toen iedereen – sloeg niet op Lucas maar op Jan.
Jan Bols uit Hoogeveen, die Dritte im Bunde die gezamenlijk de Europese schaatspistes onveilig maakten en die verrekte Noren en Russen een poepie lieten ruiken. Die Jan Bols die vandaag zijn 74ste verjaardag viert was wel de minste schaatser, maar verreweg de beste wielrenner van het drietal.
Hij is beroemd geworden door een verkeerde wissel, waardoor hij een Europese titel verspeelde én als de sportman die maar niet kon kiezen. Hij schaatste graag en hij fietste zo mogelijk nog grager. Het beet elkaar lang niet, want het een deed je ’s winters en het ander in de zomer.
Maar naarmate de sport professioneler werd ging het een het ander steeds meer in de weg zitten. De generatie van Jan Bols maakte het nog net mee dat ze in maart voor het laatst de schaatsen uittrokken om in mei al weer te worden opgeroepen voor de eerste droogtrainingen.
Dan kun je nog wel een criteriumpje rijden, maar meer ook niet. Maar Jan wilde én voor de Europese- en de wereldtitel schaatsen gaan en op de fiets klassiekers winnen en de overwinning in zijn favoriete koers Olympia’s Tour betwisten.
Dat ging op den duur wringen. Toch bleef hij beide sporten tot het eind van zijn carrière trouw en zal er dus altijd de vraag blijven, wat zou de jarige van vandaag bereikt hebben als hij toen had durven kiezen en óf de schaatsen óf de fiets had afgezworen.
Een interessante vraag waar iedere sportliefhebber een mening over zal hebben, behalve Jan Bols. Die is nog steeds hartstikke blij met zijn sportverleden op twee sporen dat hem zoveel moois heeft gebracht en plezier heeft bezorgd.
Door Fred van Slogteren, 27 augustus 2018 9:00
Zij die vandaag hun verjaardag vier(d)en ...
BALDINGER, Dirk (1971, Duitsland)
CALABRIA, Fabio (1987, Australië)
DEKUYSSCHER, Kamiel (1916, † 08.04.1988, België)
GAIA, Michele (1985, Italië)
GREEF, Robbert de (1991, Nederland)
HARINGS, Patrick (1973, Nederland)
HIDDES, Joop (1910, † 00.00.1946, Nederland)
JONGEJAN, Arie (1938, Nederland)
KLABINSKI, Edouard (1920, † 04.03.1997, Polen)
LE GAC, Olivier (1993, Frankrijk)
LIEVERTS, Ruud (1960, Nederland)
MAISTO, Massimiliano (1980, Italië)
MONIER, Damien (1982, Frankrijk)
POILVET, Benoît (1976, Frankrijk)
RENTMEESTER, Piet (1938, † 11.02.2017, Nederland)
ROBIN, Jean-Cyril (1969, Frankrijk)
SCHEPERS, Alfons (1907, † 01.12.1984, België)
STEURS, Karen (1979, België)
USOV, Alexandre (1977, Wit Rusland)
WIERSMA, Frits (1894, † 13.01.1984, Nederland)
ZIMMERMANN, Robert (1912, † 04.04.2006, Zwitserland)
of ons op deze datum ontvielen:
CAMELLINI, Fermo (1914, † 27.08.2010, Frankrijk)
Door Fred van Slogteren, 27 augustus 2018 0:00
Met nogal wat privé aangelegenheden op het programma was ik de afgelopen week voor mijn doen nogal uithuizig en heb ik het wielergebeuren niet echt bijgehouden. Nou was er in de aanloop naar de derde grote ronde van het jaar natuurlijk niet veel bij te houden.
Het lijkt een interessante Vuelta te gaan worden, zonder een uitgesproken favoriet aan de start. Er zijn er namelijk meerdere, maar daarover straks. Het gaat om een ronde met 3271,4 af te leggen kilometers, verdeeld over 21 etappes.
Met negen vlakke ritten, nou ja voor zover Spanje vlakke ritten kent. Nol van ’t Wiel schreef gisteren in zijn zoveelste mooie gedicht dat de sprinters thuis konden blijven, maar in de deelnemerslijst kom ik toch een paar snelle mannen tegen.
Zoals Peter Sagan, Elia Viviani, Danny van Poppel, Mike Teunissen en Nacer Bouhanni. Zij krijgen dus negen kansen en om alle negen te kunnen benutten zullen ze zich over heel wat bergen moeten slepen. Ik denk dat Viviani daar het best tegen is opgewassen en net als in de Giro van dit jaar de beste sprinter zal zijn.
Bij de deelnemers zitten dertien Nederlanders. Uiteraard is LottoNL-Jumbo als Nederlandse ploeg hofleverancier met vijf, Kruijswijk, Boom, Leezer, Lindeman en Van Poppel, van de dertien. De Duits/Nederlandse formatie Sunweb levert met Kelderman, Teunissen en Tusveld drie landgenoten.
Dan zijn er nog vijf eenlingen, te weten Langeveld bij EF, Lammertink bij Katusha, Van Baarle bij Sky, Mollema bij Trek en Bol bij Burgos-BH. Drie Nederlanders hebben aangekondigd voor het klassement te zullen gaan: Kruijswijk, Kelderman en Mollema.
Van hen dicht ik Kelderman de beste kansen toe, omdat hij door het niet rijden van de Tour het meest fris aan de start is verschenen en gelijk in de proloog liet zien dat het hem ernst is met een fraaie tiende plaats op 22 seconden van de eerste leider Rohan Dennis in de daguitslag.
Als Kruijswijk zijn vorm van de Tour heeft kunnen conserveren dan kon hij weleens aangenaam verrassen, maar Mollema moet van zijn ploegleiding voor het klassement gaan, terwijl hij zelf liever voor een dagsucces opteerde. Dat lijkt me geen goed uitgangspunt.
De drie hebben nogal wat concurrentie voor een toppositie, want het wordt dringen daar voor in het klassement. Ik noteer namen als Nibali, Lopez, Porte, Pinot, Yates (Simon), Quintana, Valverde, Meintjes, Uran, Zakarin, Kwiatkowski en Aru. Geselecteerd op reputatie, want niet al deze mannen zijn in topconditie, dan wel goed voorbereid naar startplaats Malaga afgereisd.
... Lees meer
Het lijkt een interessante Vuelta te gaan worden, zonder een uitgesproken favoriet aan de start. Er zijn er namelijk meerdere, maar daarover straks. Het gaat om een ronde met 3271,4 af te leggen kilometers, verdeeld over 21 etappes.
Met negen vlakke ritten, nou ja voor zover Spanje vlakke ritten kent. Nol van ’t Wiel schreef gisteren in zijn zoveelste mooie gedicht dat de sprinters thuis konden blijven, maar in de deelnemerslijst kom ik toch een paar snelle mannen tegen.
Zoals Peter Sagan, Elia Viviani, Danny van Poppel, Mike Teunissen en Nacer Bouhanni. Zij krijgen dus negen kansen en om alle negen te kunnen benutten zullen ze zich over heel wat bergen moeten slepen. Ik denk dat Viviani daar het best tegen is opgewassen en net als in de Giro van dit jaar de beste sprinter zal zijn.
Bij de deelnemers zitten dertien Nederlanders. Uiteraard is LottoNL-Jumbo als Nederlandse ploeg hofleverancier met vijf, Kruijswijk, Boom, Leezer, Lindeman en Van Poppel, van de dertien. De Duits/Nederlandse formatie Sunweb levert met Kelderman, Teunissen en Tusveld drie landgenoten.
Dan zijn er nog vijf eenlingen, te weten Langeveld bij EF, Lammertink bij Katusha, Van Baarle bij Sky, Mollema bij Trek en Bol bij Burgos-BH. Drie Nederlanders hebben aangekondigd voor het klassement te zullen gaan: Kruijswijk, Kelderman en Mollema.
Van hen dicht ik Kelderman de beste kansen toe, omdat hij door het niet rijden van de Tour het meest fris aan de start is verschenen en gelijk in de proloog liet zien dat het hem ernst is met een fraaie tiende plaats op 22 seconden van de eerste leider Rohan Dennis in de daguitslag.
Als Kruijswijk zijn vorm van de Tour heeft kunnen conserveren dan kon hij weleens aangenaam verrassen, maar Mollema moet van zijn ploegleiding voor het klassement gaan, terwijl hij zelf liever voor een dagsucces opteerde. Dat lijkt me geen goed uitgangspunt.
De drie hebben nogal wat concurrentie voor een toppositie, want het wordt dringen daar voor in het klassement. Ik noteer namen als Nibali, Lopez, Porte, Pinot, Yates (Simon), Quintana, Valverde, Meintjes, Uran, Zakarin, Kwiatkowski en Aru. Geselecteerd op reputatie, want niet al deze mannen zijn in topconditie, dan wel goed voorbereid naar startplaats Malaga afgereisd.
Door Fred van Slogteren, 26 augustus 2018 12:00
Als er weer eens een tv-programma aandacht besteedt aan doping in de wielersport dan komt de Intralipid-affaire bij de PDM-ploeg in 1991 steevast voorbij. Net als de Festina-zaak in 1998 en de uitsluiting van Rasmussen in de Tour van 2007.
Drie spraakmakende voorbeelden terwijl er maar een echt om het bezit van verboden middelen ging. Rasmussen heeft later toegegeven doping te hebben gebruikt, maar hij is nooit betrapt. En de PDM- affaire ging om bedorven voedingssupplementen die de renners was toegediend.
Er worden dan ook vaak beelden getoond waarop we Jos van Aert, de jarige van vandaag, in de ploegbus zien zitten met Raùl Alcala en Erik Breukink, zijn veel beroemdere ploeggenoten. Als geslagen honden verlieten ze de Tour.
Het had niets met doping te maken, maar dat onderscheid wenste de pers destijds niet te maken in hun ijver om de wielersport zo hard mogelijk te treffen. De impact op de ploeg en de renners was groot en teammanager Manfred Krikke heeft jaren nodig gehad om het te verwerken.
Ploegleider Jan Gisbers kijkt evenmin vrolijk als hij aan deze zwarte bladzij wordt herinnerd, maar Jos van Aert kijkt er nuchter op terug, hoewel hij zich ergert dat het steeds weer wordt opgerakeld als het over doping gaat.
Jos was een knappe renner, geen hoogvlieger maar een subtopper met uitschieters. Zoals in de zestiende etappe van de Ronde van Italië 1989 toen hij verrassend sterk reed in een zware bergrit en in het kielzog van toppers als Laurent Fignon, Andy Hampsten en Erik Breukink vierde werd.
Maar in een ploeg met zeker vijf kopmannen voor de grote rittenkoersen en de klassiekers moet je meer in huis hebben om een beschermde renner te worden en Jos werd een zeer gewaardeerde knecht in de PDM-gelederen.
... Lees meer
Drie spraakmakende voorbeelden terwijl er maar een echt om het bezit van verboden middelen ging. Rasmussen heeft later toegegeven doping te hebben gebruikt, maar hij is nooit betrapt. En de PDM- affaire ging om bedorven voedingssupplementen die de renners was toegediend.
Er worden dan ook vaak beelden getoond waarop we Jos van Aert, de jarige van vandaag, in de ploegbus zien zitten met Raùl Alcala en Erik Breukink, zijn veel beroemdere ploeggenoten. Als geslagen honden verlieten ze de Tour.
Het had niets met doping te maken, maar dat onderscheid wenste de pers destijds niet te maken in hun ijver om de wielersport zo hard mogelijk te treffen. De impact op de ploeg en de renners was groot en teammanager Manfred Krikke heeft jaren nodig gehad om het te verwerken.
Ploegleider Jan Gisbers kijkt evenmin vrolijk als hij aan deze zwarte bladzij wordt herinnerd, maar Jos van Aert kijkt er nuchter op terug, hoewel hij zich ergert dat het steeds weer wordt opgerakeld als het over doping gaat.
Jos was een knappe renner, geen hoogvlieger maar een subtopper met uitschieters. Zoals in de zestiende etappe van de Ronde van Italië 1989 toen hij verrassend sterk reed in een zware bergrit en in het kielzog van toppers als Laurent Fignon, Andy Hampsten en Erik Breukink vierde werd.
Maar in een ploeg met zeker vijf kopmannen voor de grote rittenkoersen en de klassiekers moet je meer in huis hebben om een beschermde renner te worden en Jos werd een zeer gewaardeerde knecht in de PDM-gelederen.
Door Fred van Slogteren, 26 augustus 2018 9:00
Zij die vandaag hun verjaardag vier(d)en ...
ANGELUCCI, Mauro (1961, Italië)
AREGGER, Marcel (1990, Zwitserland)
BELLONI, Gaetano (1892, † 09.01.1980, Italië)
BLANCKE, Kristof (1988, België)
BROEK, Irene van den (1980, Nederland)
CAMPAGNOLO, Tullio (1901, † 03.03.1983, Italië)
CLERC, Aurélien (1979, Zwitserland)
DA ROS, Gianni (1986, Italië)
DE CLERQ, Bart (1986, België)
DÉMARE, Arnaud (1991, Frankrijk)
DEVOS, Patrick (1956, België)
GALETTI, Carlo (1882, † 02.04.1949, Italië)
GROENEWEG, Dick (1939, Nederland)
HAGA, Chad (1988, Verenigde Staten)
KREKELS, Jan (1947, Nederland)
QUADRANTI, Antonio (1980, Italië)
TRUEBA PEREZ, Fermin (1914, † 01.05.2007, Spanje)
VAN LANDSCHOOT, James (1978, België)
VAN LOOY, Frans (1950, België)
VANGHEEL, Timothy (1986, België)
WYSS, Danilo (1985, Zwitserland)
DE CLERCQ, Bart (1987, België)
RIVERA, Coryn (1992, Verenigde Staten)
of ons op deze datum ontvielen:
HUSCHKE, Adolf (1891, † 26.08.1923, Duitsland)
KUUM, Januus (1964, † 26.08.1998, Noorwegen)
MAITLAND, Robert (1924, † 26.08.2010, Groot Brittannië)
GELDER, Tinus van (2016, † 26-8-1991, Nederland)
Door Fred van Slogteren, 26 augustus 2018 0:00
Blijf maar thuis…
Heren sprinters blijf maar thuis,in ‘La Vuelta’ van dit jaar
valt geen droog brood te verdienen,
ga op hoogtestage
of ga trainen in de buurt van Tienen.
En wie het roadbook kent zegt:
‘Nol, je hebt gelijk’,
het gaat daar bergop en bergaf
en vlak is helemaal niet vlak
en Spanje is geen Frankrijk.
Zeg tegen je baas: ‘bekijk het maar,
’t is niks voor mij dit jaar,
’t is nergens vlak,
’t is ‘n bal voor berggeiten,
sorry baas, maar ik ben pleite’.
Ik weet het, die goeie raad komt veel te laat,
vandaag vertrekt Vuelta’s karavaan
met ’n handvol sprintkanonnen,
die in Madrid na afloop zullen zeggen:
‘waren we er maar nooit aan begonnen’.
© Nol van ’t Wiel
Foto: © Cor Vos
... Lees meer
Door Nol van 't Wiel, 25 augustus 2018 12:00
De Duitser Rolf Aldag was zo rond het millennium een lange tanige renner die er in de bergen bijna niet af te krijgen was en steeds weer aan het front terugkwam. Niet om zelf te winnen, maar om zijn kopman Jan Ullrich waar mogelijk te steunen.
Maar ook op het vlakke was hij een niet weg te cijferen dienaar. De Duitse Telekom-ploeg had niet alleen een klassementsrenner van internationale allure, maar ook een topsprinter in de persoon van Erik Zabel.
Als die in de finale in stelling moest worden gebracht dan werkte de naalddunne coureur uit Beckum zich eveneens uit de naad om het succes voor te bereiden. Kortom, hij was van onschatbare waarde voor het team van Walter Godefroot.
Aldag was ook een van de weinige renners uit de eerste jaren van deze eeuw die het hele jaar door koerste. Hij had een zwaar programma nodig om dat pezige lijf te programmeren en hij zag er ook niet tegenop om met vriend Zabel in de winter nog een aantal zesdaagsen te rijden.
Hij reed alle grote ronden en ook in de klassiekers was hij present, alleen ontbreekt dat ene grote succes op zijn erelijst waar zijn waarde mee bekroond had moeten worden. De Ronde van Beieren kun je moeilijk als zodanig bestempelen, want in dat soort wedstrijden mocht hij weleens voor eigen kans gaan.
Het Duitse kampioenschap op de weg was jarenlang een Telekom-aangelegenheid en een mooie gelegenheid om trouwe knechten voor hun inspanningen te belonen. In 2000 was Aldag aan de beurt om de titelstrijd te winnen en een jaar lang de kampioenstrui te dragen.
Aldag reed tien keer de Tour, één keer de Giro en zes keer de Vuelta, zeventien grote ronden in totaal, waarvan hij maar twee keer de eindstreep niet haalde. Hij reed elk jaar ook bijna alle klassiekers, maar het is hem nooit vergund geweest om zelfs maar een ereplaats te behalen. Aldag was dienstbaar aan zijn superieuren die altijd op hem konden rekenen.
Toen hij in 2005 afscheid nam werd zijn hondentrouw beloond met de baan van ploegleider bij T-Mobile. Toen de Duitse telefoonmaatschappij zich – ziek van alle dopingschandalen – uit de wielersport terugtrok, ging Aldag mee naar High Road en vandaar naar Team Columbia.
... Lees meer
Maar ook op het vlakke was hij een niet weg te cijferen dienaar. De Duitse Telekom-ploeg had niet alleen een klassementsrenner van internationale allure, maar ook een topsprinter in de persoon van Erik Zabel.
Als die in de finale in stelling moest worden gebracht dan werkte de naalddunne coureur uit Beckum zich eveneens uit de naad om het succes voor te bereiden. Kortom, hij was van onschatbare waarde voor het team van Walter Godefroot.
Aldag was ook een van de weinige renners uit de eerste jaren van deze eeuw die het hele jaar door koerste. Hij had een zwaar programma nodig om dat pezige lijf te programmeren en hij zag er ook niet tegenop om met vriend Zabel in de winter nog een aantal zesdaagsen te rijden.
Hij reed alle grote ronden en ook in de klassiekers was hij present, alleen ontbreekt dat ene grote succes op zijn erelijst waar zijn waarde mee bekroond had moeten worden. De Ronde van Beieren kun je moeilijk als zodanig bestempelen, want in dat soort wedstrijden mocht hij weleens voor eigen kans gaan.
Het Duitse kampioenschap op de weg was jarenlang een Telekom-aangelegenheid en een mooie gelegenheid om trouwe knechten voor hun inspanningen te belonen. In 2000 was Aldag aan de beurt om de titelstrijd te winnen en een jaar lang de kampioenstrui te dragen.
Aldag reed tien keer de Tour, één keer de Giro en zes keer de Vuelta, zeventien grote ronden in totaal, waarvan hij maar twee keer de eindstreep niet haalde. Hij reed elk jaar ook bijna alle klassiekers, maar het is hem nooit vergund geweest om zelfs maar een ereplaats te behalen. Aldag was dienstbaar aan zijn superieuren die altijd op hem konden rekenen.
Toen hij in 2005 afscheid nam werd zijn hondentrouw beloond met de baan van ploegleider bij T-Mobile. Toen de Duitse telefoonmaatschappij zich – ziek van alle dopingschandalen – uit de wielersport terugtrok, ging Aldag mee naar High Road en vandaar naar Team Columbia.
Door Fred van Slogteren, 25 augustus 2018 9:00
Zij die vandaag hun verjaardag vier(d)en ...
ABAL DIEGO, David (1986, Spanje)
BELTMAN, Chantal (1976, Nederland)
BERNAUDEAU, Giovanni (1983, Frankrijk)
BETSCHART, Kurt (1968, Zwitserland)
BOEVE, Henk (1957, Nederland)
CHIOCCIOLI, Franco (1959, Italië)
DIERCKX, Louis (1947, België)
DOOREN, Bas van (1973, Nederland)
EGMOND, Ab van (1938, Nederland)
GRMAY, Tsgabu (1991, Ethiopië)
GIAUX, Jerôme (1981, België)
GONZALO RAMIREZ, Eduardo (1983, Spanje)
GROENVELD, Josephine (1982, Nederland)
LAWRIE, Bill (1934, † 24.11.1997, Australië)
MOLINERIS, Jean-Luc (1950, Frankrijk)
MOREELS, François (1903, † 08.08.1980, België)
NERZ, Dominik (1989, Duitsland)
NOVOA MENDEL, Joaquin (1983, Spanje)
OPRINS, Ad (1950, Nederland)
POITSCHKE, Enrico (1969, Duitsland)
SCHMIDT, Freek (1991, Nederland)
SIBILLE, Guy (1948, Frankrijk)
TEUNISSEN, Mike (1992, Nederland)
of ons op deze datum ontvielen:
BONTEKOE, Gerrit (1893, † 25.08.1962, Nederland)
MARTINI, Alfredo (1921, † 25.08.2014, Italië)
STEEVENS, Leo (1933, † 25.08.2002, Nederland)
Door Fred van Slogteren, 25 augustus 2018 0:00
Op de website van het Italiaanse fietsenmerk Olympia claimt de nieuwe eigenaar dat Olympia na Bianchi het op één na oudste Italiaanse fietsmerk is. Opgericht door Carlo Borghi, een kleine ambachtsman in Milaan.
Dat was in 1893 een periode toen kleinschalige industriële ondernemingen als paddenstoelen uit de grond rezen. Carlo Borghi had een geheim procédé ontwikkeld om zijn frames (gebroken wit) een parelmoerglans te geven.
Er zou fijngemalen parelmoer van twintig kilo schelpen in verwerkt zijn. Dat is een mooi en waarschijnlijk historisch juist verhaal, want hoe anders zou het kunnen zijn. Hedendaagse parelmoerlak maakt gebruik van minerale 'glinstertjes' zoals mica en aluminium.
Rond 1940 - maar dat is al bijna een halve eeuw later - was er een Squadra Olympia met als belangrijkste wapenfeit een tweede plaats van Enrico Mollo in de Giro. De uit Piemonte afkomstige Italiaan was niet de eerste de beste.
Hij was elf jaar prof, en won onder andere de Ronde van Lombardije, de Tre Valli Varesine en de Coppa Bernocchi. De meeste van die overwinningen behaalde hij op een ander merk fiets, want hij reed slechts één jaar voor Olympia.
Nadat de Squadra Olympia was opgeheven is er lange tijd niets van het merk vernomen. Pas in 1960 duikt de naam weer op, ditmaal in de regio Veneto, nadat het merk was gekocht door de familie Fontana, tevens de eigenaren van de merken Scapin en Frera.
... Lees meer
Dat was in 1893 een periode toen kleinschalige industriële ondernemingen als paddenstoelen uit de grond rezen. Carlo Borghi had een geheim procédé ontwikkeld om zijn frames (gebroken wit) een parelmoerglans te geven.
Er zou fijngemalen parelmoer van twintig kilo schelpen in verwerkt zijn. Dat is een mooi en waarschijnlijk historisch juist verhaal, want hoe anders zou het kunnen zijn. Hedendaagse parelmoerlak maakt gebruik van minerale 'glinstertjes' zoals mica en aluminium.
Rond 1940 - maar dat is al bijna een halve eeuw later - was er een Squadra Olympia met als belangrijkste wapenfeit een tweede plaats van Enrico Mollo in de Giro. De uit Piemonte afkomstige Italiaan was niet de eerste de beste.
Hij was elf jaar prof, en won onder andere de Ronde van Lombardije, de Tre Valli Varesine en de Coppa Bernocchi. De meeste van die overwinningen behaalde hij op een ander merk fiets, want hij reed slechts één jaar voor Olympia.
Nadat de Squadra Olympia was opgeheven is er lange tijd niets van het merk vernomen. Pas in 1960 duikt de naam weer op, ditmaal in de regio Veneto, nadat het merk was gekocht door de familie Fontana, tevens de eigenaren van de merken Scapin en Frera.
Door Otto Beaujon, 24 augustus 2018 12:00
De Zwitser Erich Mächler was een stijlvolle coureur die tussen 1982 en 1996 te boek stond als een sterk tijdrijder. Hij kon echter ook een spurtje winnen en redelijk niet al te hoge bergen over, dus hebben we hier te maken met een allrounder.
Een onderschatte allrounder, want toen hij in 1987 Milaan-San Remo won sprak men smalend van een gelegenheidswinnaar. Hij had toen echter al etappezeges op zijn naam staan in de Ronde van Zwitserland, de Ronde van Luxemburg, de Dauphiné Liberé en zelfs ook in de Tour de France.
Dat was in 1986 in een zware bergrit met als toetje de Puy de Dôme. Toen hij ook nog de Ronde van Valencia won en in 1988 de Tirreno Adriatico kon niemand meer ontkennen dat die Zwitser uit de buurt van Luzern veel in zijn mars had.
Dat wisten ze bij Carrera al lang, want de wat stille Mächler reed zeven jaar voor die ploeg. Een Italiaanse spijkerbroekenfabrikant die in de jaren tachtig en negentig een sterke formatie sponsorde, onder leiding van Davide Boifava.
Dat was in ie tijd een van de betere ploegleiders met in zijn ploeg mannen als Bontempi, Chiapucci, Visentini, Cassani, Leali, Zimmermann, Schepers en niet te vergeten Stephen Roche die in de kleuren van Carrera in 1987 de Tour, de Giro en het wereldkampioenschap won.
In dat gezelschap blies Erich Mächler zijn partijtje meer dan mee. In de Tirreno Adriatico van 1988 sloeg hij zijn slag in de derde etappe. Hij ontsnapte in de finale uit het peloton samen met zijn landgenoot Toni Rominger.
... Lees meer
Een onderschatte allrounder, want toen hij in 1987 Milaan-San Remo won sprak men smalend van een gelegenheidswinnaar. Hij had toen echter al etappezeges op zijn naam staan in de Ronde van Zwitserland, de Ronde van Luxemburg, de Dauphiné Liberé en zelfs ook in de Tour de France.
Dat was in 1986 in een zware bergrit met als toetje de Puy de Dôme. Toen hij ook nog de Ronde van Valencia won en in 1988 de Tirreno Adriatico kon niemand meer ontkennen dat die Zwitser uit de buurt van Luzern veel in zijn mars had.
Dat wisten ze bij Carrera al lang, want de wat stille Mächler reed zeven jaar voor die ploeg. Een Italiaanse spijkerbroekenfabrikant die in de jaren tachtig en negentig een sterke formatie sponsorde, onder leiding van Davide Boifava.
Dat was in ie tijd een van de betere ploegleiders met in zijn ploeg mannen als Bontempi, Chiapucci, Visentini, Cassani, Leali, Zimmermann, Schepers en niet te vergeten Stephen Roche die in de kleuren van Carrera in 1987 de Tour, de Giro en het wereldkampioenschap won.
In dat gezelschap blies Erich Mächler zijn partijtje meer dan mee. In de Tirreno Adriatico van 1988 sloeg hij zijn slag in de derde etappe. Hij ontsnapte in de finale uit het peloton samen met zijn landgenoot Toni Rominger.
Door Fred van Slogteren, 24 augustus 2018 9:00