Slogblog
Zij die vandaag hun verjaardag vier(d)en ...
BASTEN, Niek (1984, Nederland)
DOHMEN, Jeroen (1987, Nederland)
GEVERS, Theo (1955, Nederland)
GODINAT, André (1903, † 03.10.1979, Frankrijk)
JAKOBI, Heinz (1922, † 17.11.2014, Duitsland)
KADRI, Biel (1986, Frankrijk)
KOLESNIKOV, Sergey (1986, Rusland)
LAGUIA MARTINEZ, José Luis (1959, Spanje)
MCCARTNEY, Jason (1973, Verenigde Staten)
OSLAND, Helen (1989, Noorwegen)
PIERFELICI, Luca (1983, Italië)
PIJNEN, René (1946, Nederland)
URBONAITE, Zita (1973, Litouwen)
VRIES, Harm de (1989, Nederland)
CARDOSO, André (1984, Portugal)
DRUCKER, Jean-Pierre (1986, Luxemburg)
of ons op deze datum ontvielen:
COOLS, François (1918, † 03.09.1999 , België)
JOOSEN, Paul (1917, † 03.09.1990, Nederland)
WALTHOUR, Bob (1878, † 03.09.1949, Verenigde Staten)
Door Fred van Slogteren, 3 september 2018 0:00
Zoals Nol van ´t Wiel gisteren al dichtte wordt er overal gefietst, maar ik zat toch met de vraag waar ik vandaag in het weekje over moet schrijven. De koers die daar het meest voor in aanmerking komt, vind ik tot nu toe nogal saai verlopen.
Er wordt in de Vuelta ontiegelijk hard gereden en er is iedere dag hetzelfde beeld. Een kopgroep die er vanuit het vertrek vandoor gaat, kort voor de finish wordt ingelopen waarna het een massasprint wordt.
Behalve woensdag toen Mollema de ritzege nipt aan Simon Clarke moest laten en Rudy Molard met zijn exploit in de achtervolgende groep de rode leiderstrui van Kwiatkowski mocht overnemen.
Misschien is het parcours tot nu toe niet onderscheidend genoeg geweest, hoewel enkele vedetten al op flinke achterstand zijn gereden. Zoals Nibali, Porte en Zakarin. Ook Kelderman heeft door pech tijd verspeeld, maar dat is nog niet verontrustend.
Vandaag begint het echte werk als de renners twee maal het plafond van tweeduizend meter gaan aantikken. Dan is het afwachten hoe Valverde (foto 1) zich houdt. De veteraan die een moeizame Tour reed, heeft de vorm weer te pakken en onderstreepte dat met twee ritzeges.
Hij staat er van alle favorieten het beste voor, maar of zijn oude lijf het in het heetst van de strijd gaat houden tegen zijn veel jongere concurrenten, is de vraag. Van hen maakt Simon Yates de beste indruk, maar iedere keer als ik hem zie denk ik weer aan die volledige ineenstorting in de Giro.
Wordt het dan Quintana, of López, of Aru, of Uran? Ik zou het niet weten, ze zijn allemaal zo wisselvallig. Of onze Nederlandse klassementsmannen? Kruijswijk staat er op 1’18” het beste voor, terwijl Kelderman op 2’50” door dat pechgevalletje toch een behoorlijk tikkie heeft gekregen.
Ik denk dat we vandaag wel antwoord krijgen op de vraag hoe de vlag ervoor staat en wie van de favorieten voor de hoofdrol gaat. Ik ben benieuwd ook al moet ik vanmiddag weer kiezen tussen de Vuelta en Vitesse-Ajax.
... Lees meer
Er wordt in de Vuelta ontiegelijk hard gereden en er is iedere dag hetzelfde beeld. Een kopgroep die er vanuit het vertrek vandoor gaat, kort voor de finish wordt ingelopen waarna het een massasprint wordt.
Behalve woensdag toen Mollema de ritzege nipt aan Simon Clarke moest laten en Rudy Molard met zijn exploit in de achtervolgende groep de rode leiderstrui van Kwiatkowski mocht overnemen.
Misschien is het parcours tot nu toe niet onderscheidend genoeg geweest, hoewel enkele vedetten al op flinke achterstand zijn gereden. Zoals Nibali, Porte en Zakarin. Ook Kelderman heeft door pech tijd verspeeld, maar dat is nog niet verontrustend.
Vandaag begint het echte werk als de renners twee maal het plafond van tweeduizend meter gaan aantikken. Dan is het afwachten hoe Valverde (foto 1) zich houdt. De veteraan die een moeizame Tour reed, heeft de vorm weer te pakken en onderstreepte dat met twee ritzeges.
Hij staat er van alle favorieten het beste voor, maar of zijn oude lijf het in het heetst van de strijd gaat houden tegen zijn veel jongere concurrenten, is de vraag. Van hen maakt Simon Yates de beste indruk, maar iedere keer als ik hem zie denk ik weer aan die volledige ineenstorting in de Giro.
Wordt het dan Quintana, of López, of Aru, of Uran? Ik zou het niet weten, ze zijn allemaal zo wisselvallig. Of onze Nederlandse klassementsmannen? Kruijswijk staat er op 1’18” het beste voor, terwijl Kelderman op 2’50” door dat pechgevalletje toch een behoorlijk tikkie heeft gekregen.
Ik denk dat we vandaag wel antwoord krijgen op de vraag hoe de vlag ervoor staat en wie van de favorieten voor de hoofdrol gaat. Ik ben benieuwd ook al moet ik vanmiddag weer kiezen tussen de Vuelta en Vitesse-Ajax.
Door Fred van Slogteren, 2 september 2018 12:00
Cor Bakker behoorde in de eerste jaren na de Tweede Wereldoorlog tot de lichting wielrenners die nog met grootheden als Fausto Coppi, Gino Bartali, Louison Bobet, Rik Van Steenbergen, Briek Schotte, Gerrit Schulte, Fiel Middelkamp en Stan Ockers heeft gekoerst.
Hij kon ze wel pijn doen, want de Zaankanter kon verschrikkelijk hard fietsen, maar in talent en kwaliteit kon hij zich toch niet met die mannen meten. Desondanks liet hij tot zijn dood aan iedereen die het horen wilde weten dat hij als coureur een moordleven had gehad.
Rijk is hij er niet van geworden, want het was zwerven door Europa om overal te koersen waar hij geld kon verdienen voor vrouw Sonja en de kinderen thuis. Vaak alleen en in de wintermaanden meestal met zijn Amsterdamse collega Henk Lakeman.
Om in Duitsland, België, Italië en Spanje zesdaagsen te rijden. Henk als de snelle afmaker en Cor als de locomotief die in de jachten onvermoeibaar was. Zeker in Duitsland als de naam van zijn koppelgenoot weer eens werd gescandeerd om te gaan zingen.
Henk Lakeman had een fraaie stem en die kende alle aria’s uit de operettes van Franz Léhar uit zijn hoofd. Dan moest hij, begeleid door een hoempaorkest voor een juichend publiek er eentje ten gehore brengen. En meestal nog een, terwijl Cor Bakker onvermoeibaar alleen in de jachten doorbuffelde.
Cor had er vrede mee, want de populariteit van Henk als zanger zorgde ervoor dat ze in alle Duitse zesdaagsen van harte welkom waren. Op de baan waren ze geen toppers, maar toch wonnen ze eens een zesdaagse.
Dat was in Madrid en met een heel dik pak peseta’s dachten ze naar Nederland af te reizen. Maar dat ging zomaar niet, want het regime van Franco had bedacht dat buitenlanders die in Spanje geld hadden verdiend dat ook in Spanje moesten uitgeven.
De twee liepen met een tiet geld door Madrid en besloten zich bij een kleermaker elk een maatpak te laten aanmeten. Ze kwamen perfect gekleed in Nederland terug, maar die uitgave is het enige waar Cor Bakker tot zijn dood spijt van heeft gehad.
Spanje was toen lang nog niet het land van de Costas. Die werden pas zo’n tien jaar later ontdekt en in hoog tempo ondergingen de arme vissersdorpjes aan de Spaanse kusten een metamorfose. Toen bedacht Cor als hij al dat geld toen had belegd in een lapje grond nabij Torremolinos of andere toekomstige populaire vakantieoorden hij multimiljonair had kunnen worden.
Hij is het niet geworden, maar was als havenarbeider annex sigarenwinkelier een meer dan gelukkig man. Hij was in 1948 een van de beste Nederlandse wegrenners en miste door het verraad van zijn ploeggenoten de zege in de eerste Ronde van Nederland.
Het leidde tot een hevige ruzie met zijn plaatsgenoot Bouk Schellingerhoudt, een vete die pas een halve eeuw later werd bijgelegd. Met tegenzin. Aan zijn enige optreden in de Tour de France denkt hij evenmin met genoegen terug.
... Lees meer
Hij kon ze wel pijn doen, want de Zaankanter kon verschrikkelijk hard fietsen, maar in talent en kwaliteit kon hij zich toch niet met die mannen meten. Desondanks liet hij tot zijn dood aan iedereen die het horen wilde weten dat hij als coureur een moordleven had gehad.
Rijk is hij er niet van geworden, want het was zwerven door Europa om overal te koersen waar hij geld kon verdienen voor vrouw Sonja en de kinderen thuis. Vaak alleen en in de wintermaanden meestal met zijn Amsterdamse collega Henk Lakeman.
Om in Duitsland, België, Italië en Spanje zesdaagsen te rijden. Henk als de snelle afmaker en Cor als de locomotief die in de jachten onvermoeibaar was. Zeker in Duitsland als de naam van zijn koppelgenoot weer eens werd gescandeerd om te gaan zingen.
Henk Lakeman had een fraaie stem en die kende alle aria’s uit de operettes van Franz Léhar uit zijn hoofd. Dan moest hij, begeleid door een hoempaorkest voor een juichend publiek er eentje ten gehore brengen. En meestal nog een, terwijl Cor Bakker onvermoeibaar alleen in de jachten doorbuffelde.
Cor had er vrede mee, want de populariteit van Henk als zanger zorgde ervoor dat ze in alle Duitse zesdaagsen van harte welkom waren. Op de baan waren ze geen toppers, maar toch wonnen ze eens een zesdaagse.
Dat was in Madrid en met een heel dik pak peseta’s dachten ze naar Nederland af te reizen. Maar dat ging zomaar niet, want het regime van Franco had bedacht dat buitenlanders die in Spanje geld hadden verdiend dat ook in Spanje moesten uitgeven.
De twee liepen met een tiet geld door Madrid en besloten zich bij een kleermaker elk een maatpak te laten aanmeten. Ze kwamen perfect gekleed in Nederland terug, maar die uitgave is het enige waar Cor Bakker tot zijn dood spijt van heeft gehad.
Spanje was toen lang nog niet het land van de Costas. Die werden pas zo’n tien jaar later ontdekt en in hoog tempo ondergingen de arme vissersdorpjes aan de Spaanse kusten een metamorfose. Toen bedacht Cor als hij al dat geld toen had belegd in een lapje grond nabij Torremolinos of andere toekomstige populaire vakantieoorden hij multimiljonair had kunnen worden.
Hij is het niet geworden, maar was als havenarbeider annex sigarenwinkelier een meer dan gelukkig man. Hij was in 1948 een van de beste Nederlandse wegrenners en miste door het verraad van zijn ploeggenoten de zege in de eerste Ronde van Nederland.
Het leidde tot een hevige ruzie met zijn plaatsgenoot Bouk Schellingerhoudt, een vete die pas een halve eeuw later werd bijgelegd. Met tegenzin. Aan zijn enige optreden in de Tour de France denkt hij evenmin met genoegen terug.
Door Fred van Slogteren, 2 september 2018 9:00
Zij die vandaag hun verjaardag vier(d)en ...
AERTS, Ruud (1979, Nederland)
APPOLLONIO, Davide (1989, Italië)
AUDY, Jules (1912, Canada)
BORST, Cees van den (1932, Nederland)
BOSKAMP, André (1955, Nederland)
CHAIGNEAU, Robin (1988, Nederland)
DE CLERQ, Roger (1930, † 24.08.2014, België)
DOCKX, Bart (1981, België)
GUFLER, Alexander (1983, Italië)
INGELS, Nic (1984, België)
MASCIARELLI, Andrea (1982, Italië)
MENDEZ VALLA, Monica (1984, Colombia)
RIJNDERS, Piet (1917, Nederland)
RYCZEK, Agnieszka (1988, Polen)
TALKANITSA, Hanna (1987, Wit Rusland)
of ons op deze datum ontvielen:
MARTANO, Giuseppe (1910, † 02.09.1994, Italië)
Door Fred van Slogteren, 2 september 2018 0:00
Mijn schotel
Ik weet niet waar ik kijken moet,mijn Triax schotelt mij
van alles voor,
van Trier tot Tour de l’Avenir,
zie zelfs Utrechts Mooiste hier.
Ik zap me gek, aan zenders geen gebrek,
vlieg van TVE naar TF2
en val midden in Plouay-Plouay,
zie daar Olivier Naesen winnen
en kan daarna opnieuw beginnen.
Even later kijk ik bij de een of andere ‘Bels’
naar de Schaal Sels
en op het onvolprezen Sporza
kijk ik tot slot naar La Vuelta,
het is mooi geweest, basta.
En als men vraagt: ‘wordt je van dat gezap
niet hoteldebotel’,
dan zeg ik:
‘jij hebt je iPhone
en ik heb mijn schotel’.
© Nol van ’t Wiel
... Lees meer
Door Nol van ´t Wiel, 1 september 2018 12:00
De media duikelden twee jaar geleden over elkaar heen in hun afschuw over Riccardo Riccò, de jarige van vandaag, die niet alleen een dopingzondaar was, maar bovendien een uiterst onaangenaam mens.
Hij werd geschorst en die straf zat er in het voorjaar van 2010 op. Hij kreeg een contract bij Ceramica Flaminia en won in die kleuren op indrukwekkende wijze in juli de Ronde van Oostenrijk, waarin hij ook twee etappes won.
Riccò was veel te goed voor het niveau waarop Flaminia wedstrijden reed en ging via zijn zaakwaarnemer op zoek naar een hem passende omgeving, waarin hij in de grote ronden kopman kon zijn.
Nadat hij die garantie bij Quick-Step niet kon krijgen, was daar plots Vacansoleil, de nieuwe Nederlandse ploeg met grote ambities. Nadat teammanager Daan Luijkx eerst tevergeefs met Michele Scarponi en Sammy Sanchez had onderhandeld, kwam de deal wel rond met Riccò.
Het was een bewuste keus van Luijkx, hoewel het enfant terrible in 2008 letterlijk door de politie de Tour was uitgesleurd, nadat hij op indrukwekkende wijze twee etappes had gewonnen.
Toen een paar dagen later bleek dat hij daarbij behoorlijke wat chemische hulp had gehad, werd hij bij zijn ploeg Saunier Duval direct ontslagen en door de UCI voor twintig maanden geschorst.
Hij was in 2008 bezig geweest aan een indrukwekkend seizoen met een tweede plaats in het eindklassement van de Giro. Il Cobra toonde zich een geweldige klimmer en ook nog iemand die in een kopgroep een sprintje kon winnen.
Vacansoleil zat uiteraard niet te wachten op nieuwe schandalen rond de nieuw te werven kopman en had behalve een diepgaande bestudering van de bloedwaarden van Riccò ook de organisaties van de grote ronden gepolst of hij eventueel welkom zou zijn als de ploeg een startbewijs kreeg.
Met drie mededelingen van ‘geen bezwaar’ lagen er geen beletsels meer, terwijl Riccò zelf Luijkx had bezworen van zijn fouten te hebben geleerd en niets liever wilde dan zich ‘clean’ te willen revancheren. Vacansoleil was met zijn komst behoorlijk versterkt en had mede door het aantrekken van de Belg Stijn Devolder een forse stap gezet op weg naar internationale erkenning.
Het sprookje duurde niet lang, want al snel kwamen er verontrustende berichten uit Italië. Heel verontrustend zelf toen de nieuwe kopman in het ziekenhuis belandde nadat hij had geprobeerd om zichzelf van eigen verrijkt bloed te voorzien.
Het werd een bloederig drama en zijn leven kon maar ternauwernood gered worden. In plaats van hem direct een schop onder zijn kont te geven, kon Luijkx niet meer doen dat Riccò op non-actief zetten omdat dat volgens de Italiaanse wetgeving niet was toegestaan.
... Lees meer
Hij werd geschorst en die straf zat er in het voorjaar van 2010 op. Hij kreeg een contract bij Ceramica Flaminia en won in die kleuren op indrukwekkende wijze in juli de Ronde van Oostenrijk, waarin hij ook twee etappes won.
Riccò was veel te goed voor het niveau waarop Flaminia wedstrijden reed en ging via zijn zaakwaarnemer op zoek naar een hem passende omgeving, waarin hij in de grote ronden kopman kon zijn.
Nadat hij die garantie bij Quick-Step niet kon krijgen, was daar plots Vacansoleil, de nieuwe Nederlandse ploeg met grote ambities. Nadat teammanager Daan Luijkx eerst tevergeefs met Michele Scarponi en Sammy Sanchez had onderhandeld, kwam de deal wel rond met Riccò.
Het was een bewuste keus van Luijkx, hoewel het enfant terrible in 2008 letterlijk door de politie de Tour was uitgesleurd, nadat hij op indrukwekkende wijze twee etappes had gewonnen.
Toen een paar dagen later bleek dat hij daarbij behoorlijke wat chemische hulp had gehad, werd hij bij zijn ploeg Saunier Duval direct ontslagen en door de UCI voor twintig maanden geschorst.
Hij was in 2008 bezig geweest aan een indrukwekkend seizoen met een tweede plaats in het eindklassement van de Giro. Il Cobra toonde zich een geweldige klimmer en ook nog iemand die in een kopgroep een sprintje kon winnen.
Vacansoleil zat uiteraard niet te wachten op nieuwe schandalen rond de nieuw te werven kopman en had behalve een diepgaande bestudering van de bloedwaarden van Riccò ook de organisaties van de grote ronden gepolst of hij eventueel welkom zou zijn als de ploeg een startbewijs kreeg.
Met drie mededelingen van ‘geen bezwaar’ lagen er geen beletsels meer, terwijl Riccò zelf Luijkx had bezworen van zijn fouten te hebben geleerd en niets liever wilde dan zich ‘clean’ te willen revancheren. Vacansoleil was met zijn komst behoorlijk versterkt en had mede door het aantrekken van de Belg Stijn Devolder een forse stap gezet op weg naar internationale erkenning.
Het sprookje duurde niet lang, want al snel kwamen er verontrustende berichten uit Italië. Heel verontrustend zelf toen de nieuwe kopman in het ziekenhuis belandde nadat hij had geprobeerd om zichzelf van eigen verrijkt bloed te voorzien.
Het werd een bloederig drama en zijn leven kon maar ternauwernood gered worden. In plaats van hem direct een schop onder zijn kont te geven, kon Luijkx niet meer doen dat Riccò op non-actief zetten omdat dat volgens de Italiaanse wetgeving niet was toegestaan.
Door Fred van Slogteren, 1 september 2018 9:00
Zij die vandaag hun verjaardag vier(d)en ...
BERNABEU ARMENGOL, David (1975, Spanje)
CORNET, Joris (1991, België)
DELBECQUE, Julien (1903, † 22.10.1977, België)
FERRIGATO, Andrea (1969, Italië)
JAGER, Wim de (1942, Nederland)
JAGT, Arjan (1966, Nederland)
LAUSCHA, Georg (1987, Oostenrijk)
LOBATO ELVIRA, Ruben (1978, Spanje)
MASSON JR., Emile (1915, † 02.01.2011, België)
PEPELS, Chris (1948, † 25.05.2018, Nederland)
SCHNEIDER, Kurt (1932, Oostenrijk)
DUIJN, Huub (1984, Nederland)
MARKUS, Riejanne (1994, Nederland)
VAN DEN STEEN, Kelly (1995, België)
TROIA, Oliviero (1994, Italië)
JASPERS, Jappe (1998, België)
of ons op deze datum ontvielen:
DELBERGHE, Edouard (1935, † 01.09.1994, Frankrijk)
HOFLAND, Jan (1934, † 01.09.1999, Nederland)
MERVIEL, Jules (1906, † 01.09.1978, Frankrijk)
Door Fred van Slogteren, 1 september 2018 0:00
Dionisius is de naam van de fietsenmaker die heel lang geleden plaatjes als deze op de door hem gemaakte fietsen bevestigde. Dionisius is een veel voorkomende naam in het Franse departement Meurthe-et-Moselle.
De hoofdplaats Longwy, tegenwoordig nog maar amper vijftienduizend inwoners, was honderd jaar geleden een stad van belang. Er waren hoogovens en staalfabrieken, en kort na de Eerste Wereldoorlog had de stad nog altijd 48.000 inwoners.
Dit ondanks de vele mannen die het leven gelaten hadden op de slagvelden. In de periode van 1910 tot en met 1914 was Longwy telkens etappeplaats in de Tour de France, met beroemde namen als winnaars: Jules Masselis, Eugène Christophe, Odiel Defraye en twee maal François Faber.
Het was de beginperiode waarin de renners in etappes van driehonderd kilometer en meer echt heel Frankrijk 'rond' reden, wat het totaal aantal kilometers menigmaal boven de vijfduizend bracht.
In de jaren zeventig liep de meest gebruikelijke route via Maastricht, Luik, Bastogne, Arlon naar het zuiden door Longwy. Je kwam dan vanaf Longwy-Haut, waar een groot garnizoen in een indrukwekkend fort uitkeek over de vallei met de hoogovens en staalfabrieken.
Aan de overkant van het dal lag een enorme knal-oranje steenberg van mijnsteen en ijzerslakken. De mijnen en de hoogovens in Longwy zijn allang gesloten, de arbeidershuizen in de vallei worden nu bewoond door allochtonen.
... Lees meer
De hoofdplaats Longwy, tegenwoordig nog maar amper vijftienduizend inwoners, was honderd jaar geleden een stad van belang. Er waren hoogovens en staalfabrieken, en kort na de Eerste Wereldoorlog had de stad nog altijd 48.000 inwoners.
Dit ondanks de vele mannen die het leven gelaten hadden op de slagvelden. In de periode van 1910 tot en met 1914 was Longwy telkens etappeplaats in de Tour de France, met beroemde namen als winnaars: Jules Masselis, Eugène Christophe, Odiel Defraye en twee maal François Faber.
Het was de beginperiode waarin de renners in etappes van driehonderd kilometer en meer echt heel Frankrijk 'rond' reden, wat het totaal aantal kilometers menigmaal boven de vijfduizend bracht.
In de jaren zeventig liep de meest gebruikelijke route via Maastricht, Luik, Bastogne, Arlon naar het zuiden door Longwy. Je kwam dan vanaf Longwy-Haut, waar een groot garnizoen in een indrukwekkend fort uitkeek over de vallei met de hoogovens en staalfabrieken.
Aan de overkant van het dal lag een enorme knal-oranje steenberg van mijnsteen en ijzerslakken. De mijnen en de hoogovens in Longwy zijn allang gesloten, de arbeidershuizen in de vallei worden nu bewoond door allochtonen.
Door Otto Beaujon, 31 augustus 2018 12:00
Eind 2013 stond de carrière van Moreno Hofland op openbreken. Het was in die tijd dat ik het eerste deel van mijn trilogie ´Als je de Tour niet hebt gereden´ over de geschiedenis van Nederland in de Tour de France ging presenteren en ik had een leuk idee wie het eerste exemplaar in ontvangst moest nemen.
Ik dacht aan de toen oudste nog in leven zijnde Nederlandse Tourdeelnemer en de jongste. Het eerste was geen probleem, want de 91-jarige Henk Faanhof kwam maar al te graag. Voor de keus van de jongste had ik een probleem.
De drie broers Van Est komen prominent in dat eerste deel voor en aangezien Moreno van moederszijde een Van Est is, vroeg ik Pierre van Est, zoon van Piet van Est, alias De Vuurbal, of hij zijn neefje zou willen bewegen om te komen. Zijn debuut in de Tour leek, gezien zijn uitslagen, aanstaande.
En zo stond ik in de universiteit van Utrecht met twee boeken in de hand om ze met een kort speechje uit te reiken aan de oudste en de mogelijk jongste deelnemer als alles volgens de verwachtingen zou verlopen. Maar nu vijf jaar later heeft Moreno de Tour nog niet gereden en het is de vraag of het er ooit nog van komt.
Hij heeft ontegenzeggelijk veel talent, is een rappe, maar heeft bij de profs in die vijf jaar nog geen indruk kunnen maken. Na twee jaar bij Belkin en nog twee jaar bij LottoNL-Jumbo werd zijn contract niet verlengd en heeft hij er nu bijna twee jaar bij Lotto-Soudal opzitten.
Hij startte sinds de uitreiking van het boek wel drie keer in de Ronde van Italië en één keer in die van Spanje, maar veel indruk heeft hij niet gemaakt. De keren dat ik hem heb zien meesprinten liet hij niet het sprintersinstinct zien dat nodig is om een rit te kunnen winnen.
Dat kan aan mij liggen, omdat ik hem misschien niet mag vergelijken met de echt geboren sprinters als Kittel, Cavendish, Viviani en ook Groenewegen. Die zitten op het moment suprème aan het juiste wiel en komen er op het juiste moment uit voor die verschrikkelijke laatste meters.
Dat instinct heeft Moreno volgens mij niet, net als Danny van Poppel het niet heeft. Misschien dat ze intrinsieke snelheid tekort komen, maar het kan ook zijn dat ze dat unieke killersinstinct ontberen wat bijvoorbeeld vader Jean Paul van Poppel in overvloed had.
... Lees meer
Ik dacht aan de toen oudste nog in leven zijnde Nederlandse Tourdeelnemer en de jongste. Het eerste was geen probleem, want de 91-jarige Henk Faanhof kwam maar al te graag. Voor de keus van de jongste had ik een probleem.
De drie broers Van Est komen prominent in dat eerste deel voor en aangezien Moreno van moederszijde een Van Est is, vroeg ik Pierre van Est, zoon van Piet van Est, alias De Vuurbal, of hij zijn neefje zou willen bewegen om te komen. Zijn debuut in de Tour leek, gezien zijn uitslagen, aanstaande.
En zo stond ik in de universiteit van Utrecht met twee boeken in de hand om ze met een kort speechje uit te reiken aan de oudste en de mogelijk jongste deelnemer als alles volgens de verwachtingen zou verlopen. Maar nu vijf jaar later heeft Moreno de Tour nog niet gereden en het is de vraag of het er ooit nog van komt.
Hij heeft ontegenzeggelijk veel talent, is een rappe, maar heeft bij de profs in die vijf jaar nog geen indruk kunnen maken. Na twee jaar bij Belkin en nog twee jaar bij LottoNL-Jumbo werd zijn contract niet verlengd en heeft hij er nu bijna twee jaar bij Lotto-Soudal opzitten.
Hij startte sinds de uitreiking van het boek wel drie keer in de Ronde van Italië en één keer in die van Spanje, maar veel indruk heeft hij niet gemaakt. De keren dat ik hem heb zien meesprinten liet hij niet het sprintersinstinct zien dat nodig is om een rit te kunnen winnen.
Dat kan aan mij liggen, omdat ik hem misschien niet mag vergelijken met de echt geboren sprinters als Kittel, Cavendish, Viviani en ook Groenewegen. Die zitten op het moment suprème aan het juiste wiel en komen er op het juiste moment uit voor die verschrikkelijke laatste meters.
Dat instinct heeft Moreno volgens mij niet, net als Danny van Poppel het niet heeft. Misschien dat ze intrinsieke snelheid tekort komen, maar het kan ook zijn dat ze dat unieke killersinstinct ontberen wat bijvoorbeeld vader Jean Paul van Poppel in overvloed had.
Door Fred van Slogteren, 31 augustus 2018 9:00
Zij die vandaag hun verjaardag vier(d)en ...
BUDDING, Martijn (1995, Nederland)
DE MEYER, Tom (1977, België)
DORGELO, Henri (1964, Nederland)
HARMSEN, Bart (1992, Nederland)
HOF, Aren van ‘t (1933, † 15.08.2014, Nederland)
JAKOBSEN, Fabio (1996, Nederland)
LAMMERTINK, Maurits (1990, Nederland)
LUALDI, Valerio (1951, Italië)
MEEUWS, Norbert (1941, België)
PEER, Ad van (1955, Nederland)
PUCCIO, Salvatore (1989, Italië)
TURRINA, Mattia (1983, Italië)
BEUSICHEM, Thijs van (1993, Nederland)
KNEISKY, Morgan (1989, Frankrijk)
of ons op deze datum ontvielen:
Door Fred van Slogteren, 31 augustus 2018 0:00