Slogblog
Zij die vandaag hun verjaardag vier(d)en ...
BORRY, Kim (1985, België)
BOTMAN, Wim (1985, Nederland)
DE WOLF, Henri (1936, België)
DREESEN, Marnix (1989, België)
FRIEDEMANN, Matthias (1984, Duitsland)
GROEN, Roelof (1952, Nederland)
HEPBURN, Michael (1991, Australië)
HORST SR., Piet van der (1902, † 18.02.1983, Nederland)
LAVERY, Philip (1990, Ierland)
MARTENS, René (1907, † 21.12.1990, België)
NAIBO, Carl (1982, Frankrijk)
VEKEMANS, Anisha (1991, België)
of ons op deze datum ontvielen:
BERGMANS, Toni (1932, † 17.08.2013, Nederland)
Door Fred van Slogteren, 17 augustus 2018 0:00
SPORT OP TWEE WIELEN
door Martin W. Duyzings‘Is er een tak van sport die zo gauw zij een prooi van de massa wordt – geheel en al aan louche praktijken ontkomt? Gij moogt daar terecht aan twijfelen, en er loopt ook in de wielersport geen mens rond die in alle ernst zal durven beweren, dat er ook in de grote klassieke races, zo nu en dan geen dingen gebeuren, die het daglicht niet al te best verdragen kunnen.
Ook de Tour de France is daar uiteraard niet aan ontkomen. Naarmate de race in belangrijkheid steeg, naarmate zij de massa der wielerenthousiasten steeds steviger gevangen hield in haar ban, steeg ook de kans dat de heren renners en hun managers zich, ter wille van het publiek en terwille ook van het geld, zouden bedienen van onsportieve praktijken.’
Dit gedateerde stukje proza, met ellenlange zinnen en tal van tussenzinnen, kwam in 1950 uit de pen van de destijds vermaarde sportjournalist Martin W. Duyzings (1916-1997). Hij doelde op de vele trucjes waarvan renners gebruik maakten om de kluit te belazeren.
Ik herinner me een stuk van zijn hand uit het begin van de jaren vijftig in Elseviers Weekblad. Daarin beschreef Duyzings de finish van Ferdi Kübler in een Touretappe. Met een vreemd wit schuim om de mond begon de Zwitser met zijn pomp om zich heen te slaan.
Daarmee wilde hij volgens Duyzings de journalisten op afstand te houden, die al te hinderlijke vragen wilde stellen omtrent zijn merkwaardig gedrag. ‘Hier was sprake van doping’, schreef hij stellig, maar bijna fluisterend. Ik had toen nog nooit van doping gehoord en las het artikel geschokt.
In dit boek beschrijft Duyzings ook andere streken van renners. De Fransman Jean Alavoine (foto) wist dat Tourdirecteur Henri Desgrange bezeten was van het door hem opgestelde wedstrijdreglement en er graag en omstandig over praatte.
Iedere keer als er een col beklommen moest worden liet hij zich afzakken tot naast de auto van Desgrange en vroeg naar de uitleg van een bepaald artikel in het reglement. Desgrange begon het dan uitgebreid uit te leggen, terwijl de renner aandachtig luisterde, waarbij hij gemakshalve de handgreep van het portier stevig vasthield en er met tussenvragen voor zorgde dat de Tourbaas pas met zijn uitleg klaar was als de top van de col was bereikt.
Door Fred van Slogteren, 16 augustus 2018 12:00
Bij de Nederlandse Raleigh-ploeg zaten ze zich in 1980 al rijk te rekenen. Na Paul Wellens en Wilfried Wesemael zou Joop Zoetemelk als derde lid van de succesploeg van Peter Post op rij de Ronde van Zwitserland op zijn naam gaan schrijven.
Weliswaar hadden de Zwitser Joseph Fuchs en de Italiaan Mario Beccia ook nog kansen, maar Joop zou het wel klaren tegen die twee. Het liep anders, want in de rit van Mendrisio naar Glaris reed de kleine Mario Beccia iedereen op een hoop.
De kleine man pakte de leiderstrui die hij daarna niet meer af zou staan. Het klimmertje van nauwelijks anderhalve meter hoogte reed ruim twee minuten weg van Fuchs en nam nog een dikke minuut meer afstand van Zoetemelk.
In de resterende twee ritten was er voor de Italiaan geen vuiltje meer aan de lucht en in Zürich werd hij als verdiende winnaar gehuldigd. Het zou de belangrijkste overwinning worden op de erelijst van het in Troia geboren manneke.
In de Giro bouwde hij een mooie reeks op met achtereenvolgens een negende, een zesde, nog een zesde, een twaalfde, een zevende, een vierde, een negende, een twaalfde en een veertiende plaats in het eindklassement, plus vier etappeoverwinningen in bergritten.
Ook zijn zege in de Waalse Pijl van 1982 behoort tot de diamanten in zijn kroon waar ook enkele parels van Italiaanse semi-klassiekers een plaats hebben gevonden.
Beccia was prof van 1977 tot en met 1989 en zijn collega’s zagen hem ieder jaar een beetje kaler worden. Toen er nog slechts een haarrandje achter de oren langs liep, leek hij met zijn geringe gestalte en zijn ondeugende bruine oogjes op een replica van Danny De Vito.
... Lees meer
Weliswaar hadden de Zwitser Joseph Fuchs en de Italiaan Mario Beccia ook nog kansen, maar Joop zou het wel klaren tegen die twee. Het liep anders, want in de rit van Mendrisio naar Glaris reed de kleine Mario Beccia iedereen op een hoop.
De kleine man pakte de leiderstrui die hij daarna niet meer af zou staan. Het klimmertje van nauwelijks anderhalve meter hoogte reed ruim twee minuten weg van Fuchs en nam nog een dikke minuut meer afstand van Zoetemelk.
In de resterende twee ritten was er voor de Italiaan geen vuiltje meer aan de lucht en in Zürich werd hij als verdiende winnaar gehuldigd. Het zou de belangrijkste overwinning worden op de erelijst van het in Troia geboren manneke.
In de Giro bouwde hij een mooie reeks op met achtereenvolgens een negende, een zesde, nog een zesde, een twaalfde, een zevende, een vierde, een negende, een twaalfde en een veertiende plaats in het eindklassement, plus vier etappeoverwinningen in bergritten.
Ook zijn zege in de Waalse Pijl van 1982 behoort tot de diamanten in zijn kroon waar ook enkele parels van Italiaanse semi-klassiekers een plaats hebben gevonden.
Beccia was prof van 1977 tot en met 1989 en zijn collega’s zagen hem ieder jaar een beetje kaler worden. Toen er nog slechts een haarrandje achter de oren langs liep, leek hij met zijn geringe gestalte en zijn ondeugende bruine oogjes op een replica van Danny De Vito.
Door Fred van Slogteren, 16 augustus 2018 9:00
Zij die vandaag hun verjaardag vier(d)en ...
BELLIS, Jonathan (1988, Groot Brittannië)
BETTINI, Augustino (1918, † 24.08.2003, Italië)
BOSMAN, Gert-Jan (1992, Nederland)
CAMPILLO GARCIA, Juan (1930, † 28.02.1964, Spanje)
CARITOUX, Eric (1960, Frankrijk)
DELFOSSE, Marcel (1921, België)
FAUCHEUX, Lucien (1899, † 24.07.1980, Frankrijk)
GIJSEN, Albert (1915, † 26.02.2007, Nederland)
GÖDDE, Leo (1988, Nederland)
LECHUGA RODRIGUEZ, Pablo (1990, Spanje)
MUSEEUW, Eddy (1946, België)
NIJDAM, Jelle (1963, Nederland)
PAWLOWSKA, Katarzyna (1989, Polen)
PIEMONTESI, Fabrice (1983, Italië)
PROVOOST, Jean-Claude (1964, België)
ROOIJAKKERS, Piet (1980, Nederland)
SANDERS, Dominique (1957, Frankrijk)
VAN HUFFEL, Nic (1987, België)
VERBEEK, Dieter (1988, België)
VERBIST, Charles (1883, † 21.07.1909, België)
VLIMMEREN, Rudy van (1961, Nederland)
WILLEMS, Daniel (1956, † 09.09.2016, België)
HOOGEBOOM, Roos (1982, Nederland)
of ons op deze datum ontvielen:
DESGRANGE, Henri (1865, † 16.08.1940, Frankrijk)
HEALION, Paul (1978, † 16.08.2009, Ierland)
MONTI, Bruno (1930, † 16.08.2011, Italië)
WAGTMANS, Wout (1929, † 16.08.1994, Nederland)
Door Fred van Slogteren, 16 augustus 2018 0:00
Dit is de leiderstrui van de Ronde van Normandië en die werd in 2003 gedragen door Joost Posthuma, nadat hij de proloog had gewonnen. Joost maakte toen deel uit van de opleidingsploeg van Rabobank.
In hetzelfde jaar won hij Olympia’s Tour en werd aan het eind van het seizoen de loper uitgerold voor zijn overgang naar het profteam van Rabobank. Daar ontwikkelde hij zich tot een specialist in het winnen van kleine etappekoersen.
Op zijn erelijst staan overwinningen van het Circuit des Mines, de Ronde van Saksen, de Driedaagse van De Panne-Koksijde, de Ronde van Luxemburg en de Ruta del Sol. Verder won hij etappes in Parijs-Nice en de Ronde van Oostenrijk.
Joost reed vijf keer de Tour de France en twee keer de Vuelta a España, maar altijd in dienst van een of meer kopmannen. Hij bleef Rabobank lang trouw, maar in 2011 haalden de broertjes Schleck hem over om over te stappen naar een nieuwe ploeg waar zij de kopmannen waren en ook Cancellara deel van uitmaakte.
Tegenslag bleef hem niet bespaard, want in 2007 werd hij tijdens de training in Duitsland door een auto aangereden en in zorgwekkende toestand naar een ziekenhuis gebracht. Hij was er slecht aan toe.
Voor zijn leven werd niet gevreesd, maar wel voor zijn wielercarrière. De spieren in zijn bovenbenen waren finaal afgescheurd en in zijn thorax was alles behoorlijk door elkaar geschud.
Het duurde een half jaar voor hij weer voorzichtig op de fiets kon stappen voor een eerste lichte training. Het ergste vond hij het nog dat hij de Tour van 2007 moest missen. Acheraf kon hij die spijt wel nuanceren, want het was de Tour van Rasmussen en die ellende is hem dus bespaard gebleven.
In het tweede jaar bij de ploeg van de Schlecks en Cancellara raakte hij op een zijspoor, omdat de ploeg met meer dan dertig renners veel te groot was en hij nauwelijks nog kansen kreeg. Hij besloot te stoppen.
... Lees meer
In hetzelfde jaar won hij Olympia’s Tour en werd aan het eind van het seizoen de loper uitgerold voor zijn overgang naar het profteam van Rabobank. Daar ontwikkelde hij zich tot een specialist in het winnen van kleine etappekoersen.
Op zijn erelijst staan overwinningen van het Circuit des Mines, de Ronde van Saksen, de Driedaagse van De Panne-Koksijde, de Ronde van Luxemburg en de Ruta del Sol. Verder won hij etappes in Parijs-Nice en de Ronde van Oostenrijk.
Joost reed vijf keer de Tour de France en twee keer de Vuelta a España, maar altijd in dienst van een of meer kopmannen. Hij bleef Rabobank lang trouw, maar in 2011 haalden de broertjes Schleck hem over om over te stappen naar een nieuwe ploeg waar zij de kopmannen waren en ook Cancellara deel van uitmaakte.
Tegenslag bleef hem niet bespaard, want in 2007 werd hij tijdens de training in Duitsland door een auto aangereden en in zorgwekkende toestand naar een ziekenhuis gebracht. Hij was er slecht aan toe.
Voor zijn leven werd niet gevreesd, maar wel voor zijn wielercarrière. De spieren in zijn bovenbenen waren finaal afgescheurd en in zijn thorax was alles behoorlijk door elkaar geschud.
Het duurde een half jaar voor hij weer voorzichtig op de fiets kon stappen voor een eerste lichte training. Het ergste vond hij het nog dat hij de Tour van 2007 moest missen. Acheraf kon hij die spijt wel nuanceren, want het was de Tour van Rasmussen en die ellende is hem dus bespaard gebleven.
In het tweede jaar bij de ploeg van de Schlecks en Cancellara raakte hij op een zijspoor, omdat de ploeg met meer dan dertig renners veel te groot was en hij nauwelijks nog kansen kreeg. Hij besloot te stoppen.
Door Henk Theuns, 15 augustus 2018 12:00
Sam Oomen wordt vandaag nog maar 23 jaar maar geldt als een groot talent, dat het in de wielersport weleens ver zou kunnen brengen. Dat toonde hij onder meer in de Ronde van Italië van dit jaar, waar hij als de meesterknecht van Tom Dumoulin met een negende plaats in de eindstand ook een geweldig eigen klassement reed.
Zonder ook maar een moment daar aan te denken, want het ging om de overwinning van Dumoulin. Daar was de Sunweb-ploeg voor van start gegaan en het kleine roodharige coureurke schikte zich enthousiast in de helpersrol. Hij was dan ook steeds aan de zijde van Tom te vinden en verloor in de slotfase nooit veel tijd.
Sam Oomen komt uit Tilburg en werd in 2014 opgepikt door het Rabobank Development Team, waar hij direct opviel als een goede klimmer en een uitstekende tijdrijder. Hij was toen regerend Nederlands kampioen tijdrijden bij de junioren.
In zijn eerste jaar bij de beloften won hij in de Rabokleuren het bergklassement in de Ronde van Bretagne. Om een jaar later het eindklassement te winnen in de Ronde van Rhône-Alpes Isère. Plus het puntenklassement, het jongerenklassement en een etappe.
Het was een geweldig seizoen, waarin hij voorts twee etappes won in de Tour des Pays de Savoie, een Franse rittenkoers waarin hij ook het berg- en het jongerenklassement op zijn naam schreef.
En ook nog het bergklassement in de Ronde van de Elzas. Een echte ronderenner was opgestaan, maar die kwalificatie logenstrafte hij met het winnen van Parijs-Tours van junioren, de klassieker die meestal een sprinter als winnaar kent.
Hij had in 2016 de ploegen voor het uitkiezen, maar koos heel bewust voor Giant-Alpecin, de ploeg die een jaar later Sunweb zou gaan heten. Het concept van teammanager Iwan Spekenbrink sprak hem bijzonder aan en de omstandigheid om in de schaduw van Dumoulin het vak te leren.
... Lees meer
Zonder ook maar een moment daar aan te denken, want het ging om de overwinning van Dumoulin. Daar was de Sunweb-ploeg voor van start gegaan en het kleine roodharige coureurke schikte zich enthousiast in de helpersrol. Hij was dan ook steeds aan de zijde van Tom te vinden en verloor in de slotfase nooit veel tijd.
Sam Oomen komt uit Tilburg en werd in 2014 opgepikt door het Rabobank Development Team, waar hij direct opviel als een goede klimmer en een uitstekende tijdrijder. Hij was toen regerend Nederlands kampioen tijdrijden bij de junioren.
In zijn eerste jaar bij de beloften won hij in de Rabokleuren het bergklassement in de Ronde van Bretagne. Om een jaar later het eindklassement te winnen in de Ronde van Rhône-Alpes Isère. Plus het puntenklassement, het jongerenklassement en een etappe.
Het was een geweldig seizoen, waarin hij voorts twee etappes won in de Tour des Pays de Savoie, een Franse rittenkoers waarin hij ook het berg- en het jongerenklassement op zijn naam schreef.
En ook nog het bergklassement in de Ronde van de Elzas. Een echte ronderenner was opgestaan, maar die kwalificatie logenstrafte hij met het winnen van Parijs-Tours van junioren, de klassieker die meestal een sprinter als winnaar kent.
Hij had in 2016 de ploegen voor het uitkiezen, maar koos heel bewust voor Giant-Alpecin, de ploeg die een jaar later Sunweb zou gaan heten. Het concept van teammanager Iwan Spekenbrink sprak hem bijzonder aan en de omstandigheid om in de schaduw van Dumoulin het vak te leren.
Door Fred van Slogteren, 15 augustus 2018 9:00
Zij die vandaag hun verjaardag vier(d)en ...
ABE, Yoshiyuki (1969, Japan)
APPELDOORN, Pascal (1970, Nederland)
BEYER, Chad (1986, Verenigde Staten)
BORCHI, Alessandra (1983, Italië)
BRUSSELMAN, Twan (1993, Nederland)
CAPELLE, Christophe (1967, Frankrijk)
CARUSO, Giampaolo (1980, Italië)
CLERE, Régis (1956, † 09.06.2012, Frankrijk)
CONTRINI, Daniele (1974, Italië)
FARENHOUT, Edward (1969, Nederland)
FERNANDES SILVA, Uenia (1984, Brazilië)
FOVONOV, Dimitriy (1976, Kazachstan)
KOOIJMAN, Richard (1975, Nederland)
KREDER, Michel (1987, Nederland)
LORENZ, Willy (1890, † 15.07.1971, Duitsland)
MARINO, Jean-Marc (1983, Frankrijk)
MOMENE CAMPO, José Antonio (1940, † 23.12.2010, Spanje)
STRAUSS, Marcel (1976, Zwitserland)
VONK, Hans (1959, Nederland)
VOS, John (1963, Nederland)
FOFONOV, Dimitri (1976, Kazachstan)
LIETAER, Eliot (1990, België)
of ons op deze datum ontvielen:
HOF, Aren van ‘t (1933, † 15.08.2014, Nederland)
RUFFET, André (1929, † 15.08.2011, Franrkijk)
Door Fred van Slogteren, 15 augustus 2018 0:00
Mijn vorige stukje ging over het merk Cera van de Zeeuwse framebouwer Cees Raas. Vandaag aandacht voor een andere Zeeuwse constructeur, genaamd Jaap Huissoon uit Goes.
Twaalf kilometer van elkaar verwijderd verdienden ze in de jaren zestig, zeventig en tachtig allebei een goede boterham in de Zeeuwse wielersport, die door toedoen van Wim de Waal, Toine van de Bunder, Kees Bal, Jan Raas, Cees Priem en anderen bloeide als nooit tevoren.
De in 1936 in Yerseke geboren Huissoon was in de late jaren vijftig kortstondig beroepsrenner. Zijn profperiode duurde van 1958 tot en met 1960 een periode waarin hij uitkwam voor destijds bekende Nederlandse merkenploegen als Eroba en Magneet met bandenfabriek Vredestein steeds als co-sponsor.
Het was een ploeg met een aantal grote namen die onder leiding stond van Kees Pellenaars, nadat die in ongenade was gevallen bij de KNWU en hij gebroken had met het merk Locomotief.
In de rennersgroep dan ook veel bekende namen van coureurs die de grote jaren van de Nederlandse landenploeg in de Tour de France hadden meegemaakt als de gebroeders Wim en Piet van Est, Wout Wagtmans, Michel Stolker, Daan de Groot, Leo van der Pluijm en Jo de Roo.
Ik verdenk Jaap ervan dat hij niet erg te spreken was over de kwaliteit van Eroba en Magneet, anders hang je de fiets niet aan de wilgen om in Goes een eigen rijwielzaak te beginnen met een raceafdeling en een eigen merk racefiets.
Er rijden niet zo veel Huissoons meer rond, maar die er zijn dat zijn stuk voor stuk klassefietsen. In Zeeland en omstreken wordt er nog steeds met respect over gesproken. Toen ik twee jaar geleden op de Ahoy show voor oude racefietsen in Rotterdam een Huissoon had staan voor de verkoop, was er over belangstelling dan ook niet te klagen.
Ik weet dat Jo de Roo nog regelmatig op zijn Huissoon traint. Het fietsmerk is inmiddels bekender dan de wielrennende naamgever, want de carrière van Jaap ligt inmiddels al bijna zestig jaar achter ons.
Deze racefiets stamt uit de prehistorie van het merk, want de letters zijn er allemaal stuk voor stuk met de hand opgeschilderd. De dopjes, om het stuurlint mee vast te zetten, zijn opgesierd met de H van Huissoon.
... Lees meer
Twaalf kilometer van elkaar verwijderd verdienden ze in de jaren zestig, zeventig en tachtig allebei een goede boterham in de Zeeuwse wielersport, die door toedoen van Wim de Waal, Toine van de Bunder, Kees Bal, Jan Raas, Cees Priem en anderen bloeide als nooit tevoren.
De in 1936 in Yerseke geboren Huissoon was in de late jaren vijftig kortstondig beroepsrenner. Zijn profperiode duurde van 1958 tot en met 1960 een periode waarin hij uitkwam voor destijds bekende Nederlandse merkenploegen als Eroba en Magneet met bandenfabriek Vredestein steeds als co-sponsor.
Het was een ploeg met een aantal grote namen die onder leiding stond van Kees Pellenaars, nadat die in ongenade was gevallen bij de KNWU en hij gebroken had met het merk Locomotief.
In de rennersgroep dan ook veel bekende namen van coureurs die de grote jaren van de Nederlandse landenploeg in de Tour de France hadden meegemaakt als de gebroeders Wim en Piet van Est, Wout Wagtmans, Michel Stolker, Daan de Groot, Leo van der Pluijm en Jo de Roo.
Ik verdenk Jaap ervan dat hij niet erg te spreken was over de kwaliteit van Eroba en Magneet, anders hang je de fiets niet aan de wilgen om in Goes een eigen rijwielzaak te beginnen met een raceafdeling en een eigen merk racefiets.
Er rijden niet zo veel Huissoons meer rond, maar die er zijn dat zijn stuk voor stuk klassefietsen. In Zeeland en omstreken wordt er nog steeds met respect over gesproken. Toen ik twee jaar geleden op de Ahoy show voor oude racefietsen in Rotterdam een Huissoon had staan voor de verkoop, was er over belangstelling dan ook niet te klagen.
Ik weet dat Jo de Roo nog regelmatig op zijn Huissoon traint. Het fietsmerk is inmiddels bekender dan de wielrennende naamgever, want de carrière van Jaap ligt inmiddels al bijna zestig jaar achter ons.
Deze racefiets stamt uit de prehistorie van het merk, want de letters zijn er allemaal stuk voor stuk met de hand opgeschilderd. De dopjes, om het stuurlint mee vast te zetten, zijn opgesierd met de H van Huissoon.
Door Peter Ravensbergen, 14 augustus 2018 12:00
Andrea Carrea was een Italiaanse renner uit de jaren vijftig en de verpersoonlijking van de ‘gregario’, de waterdrager. Hij was de meesterknecht van Fausto Coppi, de man die het knechtensysteem min of meer heeft uitgevonden en optimaal heeft ingevoerd.
In het peloton was Carrea niet bij zijn meester vandaan te slaan. Het was een grote vent met een mooie haakneus en hij hield de maestro niet alleen uit de wind maar zette hem ook permanent in de schaduw.
Hij verliet zijn plekje uitsluitend als Coppi dat van hem verlangde omdat hij een uitlooppoging moest neutraliseren of als er drinken moest worden geroofd. Als hij uitlopers terug moest halen dan sprong hij achter ze aan en dat ging hem makkelijk af, want hij was natuurlijk een heel goede renner.
Dan bleef hij aan het wiel en hij ontregelde waar hij kon het tempo. Meestal werden de vluchters dan weer ingerekend, maar als dat niet lukte dan ging hij in de finale voor de etappewinst of in ieder geval voor een ereplaats.
Zo belandde Andrea Carrea in de Tour van 1952 volkomen onverwacht in de gele trui. Hij was meegesprongen met een kopgroep in de negende etappe van Mülhouse naar Lausanne. De Zwitser Walter Diggelmann won de rit en onze landgenoot Jan Nolten werd derde.
In hun kielzog kwam Carrea – die geen centimeter kop had gedaan - over de streep en tot zijn niet geringe verbazing werd hem de gele trui aangetrokken door de permanente rondemiss Yvette Horner. De kleine accordeoniste moest die dag op een stoofje gaan staan om hem te kussen.
Toen Coppi over de finish kwam, stond de nieuwe klassementsleider er wat beteuterd bij. Hij bood zijn baas zijn verontschuldigingen aan. Die werden ruimhartig geaccepteerd, want de frêle campionissimo wist toen al dat het maar voor even zou zijn.
De volgende dag – het was de eerste keer dat de karavaan de Alpe d’Huez zou gaan beklimmen, haalde Coppi vernietigend uit en hij nam de maillot jaune van zijn lijfeigene over en stond die niet meer af. Carrea zocht de volgende dag met een tevreden gezicht zijn plaatsje in het peloton weer op.
... Lees meer
In het peloton was Carrea niet bij zijn meester vandaan te slaan. Het was een grote vent met een mooie haakneus en hij hield de maestro niet alleen uit de wind maar zette hem ook permanent in de schaduw.
Hij verliet zijn plekje uitsluitend als Coppi dat van hem verlangde omdat hij een uitlooppoging moest neutraliseren of als er drinken moest worden geroofd. Als hij uitlopers terug moest halen dan sprong hij achter ze aan en dat ging hem makkelijk af, want hij was natuurlijk een heel goede renner.
Dan bleef hij aan het wiel en hij ontregelde waar hij kon het tempo. Meestal werden de vluchters dan weer ingerekend, maar als dat niet lukte dan ging hij in de finale voor de etappewinst of in ieder geval voor een ereplaats.
Zo belandde Andrea Carrea in de Tour van 1952 volkomen onverwacht in de gele trui. Hij was meegesprongen met een kopgroep in de negende etappe van Mülhouse naar Lausanne. De Zwitser Walter Diggelmann won de rit en onze landgenoot Jan Nolten werd derde.
In hun kielzog kwam Carrea – die geen centimeter kop had gedaan - over de streep en tot zijn niet geringe verbazing werd hem de gele trui aangetrokken door de permanente rondemiss Yvette Horner. De kleine accordeoniste moest die dag op een stoofje gaan staan om hem te kussen.
Toen Coppi over de finish kwam, stond de nieuwe klassementsleider er wat beteuterd bij. Hij bood zijn baas zijn verontschuldigingen aan. Die werden ruimhartig geaccepteerd, want de frêle campionissimo wist toen al dat het maar voor even zou zijn.
De volgende dag – het was de eerste keer dat de karavaan de Alpe d’Huez zou gaan beklimmen, haalde Coppi vernietigend uit en hij nam de maillot jaune van zijn lijfeigene over en stond die niet meer af. Carrea zocht de volgende dag met een tevreden gezicht zijn plaatsje in het peloton weer op.
Door Fred van Slogteren, 14 augustus 2018 9:00
Zij die vandaag hun verjaardag vier(d)en ...
ALDAPE CHAVEZ, Moises (1981, Mexico)
CALVENTE CORPAS, Manuel (1976, Spanje)
CURTOLO, Alberto (1984, Italië)
GALLASTEGUI, Maria (1974, Spanje)
GUARNIERI, Jacopo (1987, Italië)
HELMINEN, Matti (1975, Finland)
HOORNE, Jeroen (1988, België)
KAZHIEVA, Lyayzan (1987, Oezbekistan)
LINDBERG, Marie (1987, Zwitserland)
PERON, Andrea (1971, Italië)
PINFOLD, Andrew (1978, Canada)
RABOTTINI, Matteo (1987, Italië)
RODRIGUEZ, David (1979, Verenigde Staten)
RUDOLPH, Ehrenfried (1935, Duitsland)
VAN IMPE, Lode (1986, België)
WIPPERT, Wouter (1990, Nederland)
of ons op deze datum ontvielen:
Door Fred van Slogteren, 14 augustus 2018 0:00