Fabio ROSCIOLI (1965, Italië)
Van deze Italiaan herinner ik me twee dingen. Hij droeg een bril en was een onstuimige aanvaller. Als hij alle wedstrijden had gewonnen, waarin hij in de aanval is geweest dan was zijn erelijst langer dan die van Eddy Merckx. Maar de palmares van Fabio, afkomstig uit Grottammare aan de Adriatische kust is zeer bescheiden, want hij was niet meer dan een eenvoudige knecht. Wel één die iedere kans greep om op te vallen, als dat mocht van de bazen in wiens dienst hij was. Zoals op vrijdag 16 juli 1993. Het was een overgangsetappe tussen de Alpen en de Pyreneeën. Net zo’n dag als gisteren maar dan andersom. De grote mannen van het klassement als Indurain, Rominger, Chiapucci en Riis zochten de luwte daags na de koninginnerit in de Alpen. Er stond een rit van 287 kilometer op het programma en niemand had trek het bal te openen. Pas na 72 kilometer vormde zich een kopgroep van 24 renners. Dertig kilometer verder demarreerde de net 28 jaar geworden Roscioli, lid van de Carrera-ploeg met Claudio Chiapucci als kopman. De andere 23 ...
Van deze Italiaan herinner ik me twee dingen. Hij droeg een bril en was een onstuimige aanvaller. Als hij alle wedstrijden had gewonnen, waarin hij in de aanval is geweest dan was zijn erelijst langer dan die van Eddy Merckx. Maar de palmares van Fabio, afkomstig uit Grottammare aan de Adriatische kust is zeer bescheiden, want hij was niet meer dan een eenvoudige knecht. Wel één die iedere kans greep om op te vallen, als dat mocht van de bazen in wiens dienst hij was. Zoals op vrijdag 16 juli 1993. Het was een overgangsetappe tussen de Alpen en de Pyreneeën. Net zo’n dag als gisteren maar dan andersom. De grote mannen van het klassement als Indurain, Rominger, Chiapucci en Riis zochten de luwte daags na de koninginnerit in de Alpen. Er stond een rit van 287 kilometer op het programma en niemand had trek het bal te openen. Pas na 72 kilometer vormde zich een kopgroep van 24 renners. Dertig kilometer verder demarreerde de net 28 jaar geworden Roscioli, lid van de Carrera-ploeg met Claudio Chiapucci als kopman. De andere 23 ... Geplaatst door Fred van Slogteren, 18 juli 2011 0:00
Soms kan wielrennen stomvervelend zijn. Zoals vandaag. Drie uur kijken naar niks. Een uitlooppoging waarvan iedereen weet dat die tot mislukken is gedoemd. Het is een deel van Frankrijk waar ik altijd een beetje nerveus werd. Van de wind. Tussen Perpignan en Montpellier liggen kilometers kust en altijd is er die wind. Soms wordt daar een Hollandse waaieretappe verreden zo kan het er tekeer gaan. Het kan er ook heerlijk zijn op die brede zandstranden, maar altijd kan onverwacht die wind opsteken. Er is weinig over deze etappe te melden. Ik zou het wel willen, maar wat? Die vijf renners voorop waarvan ik me Dumoulin herinner als de etappewinnaar van een jaar of wat geleden. Een dwerg van net één meter 50 tussen twee reusachtige kusmissen. Mooi gezicht maar je weet dat er geen herhaling in zit omdat er ... Geplaatst door Fred van Slogteren, 17 juli 2011 20:00
15e etappe (deel II) Morzine - Avoriaz klimtijdrit 14 kilometer
Joop Zoetemelk behaalde op deze zondag een tweevoudige overwinning. Niet alleen zegevierde hij in de klimtijdrit, maar bovendien boekte hij nogal wat tijdwinst op de concurrenten voor hem in het klassement. Op een afstand van slechts 14 kilometer had hij zichzelf weer tot een grote kanshebber voor de eindzege van deze wonderlijke Tour gebombardeerd. De kloof tussen de man uit Rijpwetering en de drager van de gele trui was geslonken van bijna vier minuten tot 1 minuut en 13 seconden. Tevens mocht de Tour na zestien dagen een nieuwe geletruidrager verwelkomen. Het was Bernard Thevenet die zijn achterstand op Didi Thurau van 1 minuut en 22 seconden omboog in een voorsprong van 11 horlogetikjes. De Duitser verdedigde zijn tricot in de eerste drieënhalve kilometer met verve, maar toen het echt steil begon te worden werd duidelijk dat de talentrijke jonge Duitser in het hooggebergte tekort kwam op echte klimmers als ...
Joop Zoetemelk behaalde op deze zondag een tweevoudige overwinning. Niet alleen zegevierde hij in de klimtijdrit, maar bovendien boekte hij nogal wat tijdwinst op de concurrenten voor hem in het klassement. Op een afstand van slechts 14 kilometer had hij zichzelf weer tot een grote kanshebber voor de eindzege van deze wonderlijke Tour gebombardeerd. De kloof tussen de man uit Rijpwetering en de drager van de gele trui was geslonken van bijna vier minuten tot 1 minuut en 13 seconden. Tevens mocht de Tour na zestien dagen een nieuwe geletruidrager verwelkomen. Het was Bernard Thevenet die zijn achterstand op Didi Thurau van 1 minuut en 22 seconden omboog in een voorsprong van 11 horlogetikjes. De Duitser verdedigde zijn tricot in de eerste drieënhalve kilometer met verve, maar toen het echt steil begon te worden werd duidelijk dat de talentrijke jonge Duitser in het hooggebergte tekort kwam op echte klimmers als ... Geplaatst door Fred van Slogteren, 17 juli 2011 16:00
15e etappe (deel I) Thonon les Bains - Morzine 105 kilometer
De korte ochtendetappe, voordat in de middaguren de klimtijdrit naar Avoriaz
zou worden verreden, was een genoegdoening voor de Frisolploeg die in de afgelopen dagen zowel Fedor den Hertog als Theo Smit en Jan Raas had verloren. De Belg Paul Wellens soleerde 55 kilometer lang naar de overwinning. De 25-jarige onderwijzer uit Koersel in Belgisch-Limburg deed de sombere stemming in de ploeg even vergeten, nadat ploegleider Florent Van Vaerenbergh zich in de eerste kilometers van deze korte rit nog zorgen om hem had gemaakt. Nog voor er duizend pedaalomwentelingen waren gemaakt raakte Wellens namelijk al in ernstige problemen en moest hij het peloton laten gaan, samen met zijn snelle landgenoot Rik Van Linden. De Frisol-coureur kwam er echter doorheen om nog voor de eerste beklimming weer bij het peloton aan te sluiten. Op de Pas de Morgins, een klimmetje van de derde categorie, demarreerde hij en zijn collega’s ...
De korte ochtendetappe, voordat in de middaguren de klimtijdrit naar Avoriaz
zou worden verreden, was een genoegdoening voor de Frisolploeg die in de afgelopen dagen zowel Fedor den Hertog als Theo Smit en Jan Raas had verloren. De Belg Paul Wellens soleerde 55 kilometer lang naar de overwinning. De 25-jarige onderwijzer uit Koersel in Belgisch-Limburg deed de sombere stemming in de ploeg even vergeten, nadat ploegleider Florent Van Vaerenbergh zich in de eerste kilometers van deze korte rit nog zorgen om hem had gemaakt. Nog voor er duizend pedaalomwentelingen waren gemaakt raakte Wellens namelijk al in ernstige problemen en moest hij het peloton laten gaan, samen met zijn snelle landgenoot Rik Van Linden. De Frisol-coureur kwam er echter doorheen om nog voor de eerste beklimming weer bij het peloton aan te sluiten. Op de Pas de Morgins, een klimmetje van de derde categorie, demarreerde hij en zijn collega’s ... Geplaatst door Fred van Slogteren, 17 juli 2011 14:00
Klassement na de 14de dag:
1. Team Tubney Woods 3248 pt.
2. Team Philip van der Ploeg 3230 pt.
3. Team Renate van der Meer 3218 pt.
4. Team Martin Bons 3197 pt.
5. Team Johan Baukema 3163 pt.
Geplaatst door Fred van Slogteren, 17 juli 2011 12:00
“Wielrennen is een sport waar bijna alles is geoorloofd. Combines, dopinggebruik (als je niet bent betrapt ben je schoon, is de moraal van de renners), omkoping, kwakken in de eindsprint en ga zo maar door. Het hoort er allemaal bij en tot op zekere hoogte kan ik daar mee leven. Het zijn van die vergrijpen, waarvoor Petrus aan de hemelpoort best een oogje zal dichtknijpen, om de bevolkingsgroepen in hemel en hel een beetje in evenwicht te houden. Waar ik nooit mee heb leren leven is woordbreuk. Tijdens ontsnappingen, vooral wanneer je met z’n tweeën vooruit bent, worden vaak afspraken gemaakt, die dan in het zicht van de streep soms ‘vergeten’ worden. Ik heb dat enkele malen meegemaakt en als ik er aan terugdenk kan ik er nog steeds kwaad om worden. Voor deze fraudeurs past bij de hemelpoort maar één petruslijk vonnis en dat is: naar de hel, gij woordbreker! Rudie Liebrechts, de populaire schaatsenrijder uit de jaren zestig die in de zomermaanden een zeer verdienstelijk criteriumrenner was, heeft mij in 1964 eens geflikt in de Ronde van Lekkerkerk. Rudie en ik hadden elkaar ... Geplaatst door Fred van Slogteren, 17 juli 2011 11:00
Zelden is de laatste jaren zo naar de Tour uitgekeken als dit jaar. In de eerste plaats hadden we twee Nederlandse ploegen in plaats van één en hadden we voor het eerst sinds jaren weer een Nederlandse kopman, die volgens velen een podiumplaats niet kon ontgaan. Hoe anders is het gelopen met Robert Gesink. Hij faalde en moest in de beklimming van de Tourmalet – de eerste echte confrontatie met de favorieten - passen. Op een pijnlijke wijze en het gebaar naar Barredo was veelzeggend. Diens reactie ook, want de Spanjaard lichtte de kont en reed als een streep naar de staart van het peloton. Ik had medelijden met Robert en hoewel ik alle ... Geplaatst door Fred van Slogteren, 17 juli 2011 10:00
ASTEN, John van (1960, Nederland)
CAMMAERTS, Edwig (1987, België)
CANTELE, Noemi 1981, Italië)
CATIEAU, José (1946, Frankrijk)
HOSTE, Leif (1977, België)
ISRAEL, Peter (1985, Nederland)
KIRSIPUU, Jaan (1969, Estland)
KOHLER, Martin (1985, Zwitserland)
LEMAN, Eric (1946, België)
LEYS, Birger (1988, België)
MARKUS, Barry (1991, Nederland)
MATTAN, Nico (1971, België)
PAOLINI, Luca (1977, Italië)
PETRUS, Lubomir (1990, Tsjechië)
WILLMANN, Fredrik (1985, Noorwegen)
Geplaatst door Fred van Slogteren, 17 juli 2011 0:00
In plaats van minder vraagtekens heeft deze etappe er meer opgeleverd. Ik voelde me een beetje als een kind dat op 5 december op Sinterklaas zit te wachten en aan het eind van de dag moet concluderen dat de Goedheiligman hem heeft overgeslagen. Er was bij de grote favorieten op de slotklim geen enkele ambitie iets te ondernemen en ik heb mijn twijfels of de heren wel zo groot zijn als hun supporters menen. Verdienen ze het nog wel om met dit nietaanvalsverdrag in één adem genoemd te worden met de iconen uit het verleden van de Tour? Het is misschien niet eerlijk om dan terug te gaan tot de dagen van Coppi, Bobet, Merckx en zelfs Hinault. Een vergelijking met LeMond en Fignon mag je echter wel maken en die zouden zich hiervoor ... Geplaatst door Fred van Slogteren, 16 juli 2011 20:00
14e etappe Besançon - Thonon Les Bains 230 kilometer
De lange solo (174 kilometer) van Patrick Sercu in de etappe naar Charleroi werd op deze zaterdag overtroffen door de Fransman Bernard Quilfen van de Gitane-ploeg. De Tour van 1977 zat al dagen op slot, omdat de favorieten tot de Alpen hun kruit droog wilden houden en het daarom goed vonden dat de uit de omgeving van Parijs stammende Quilfen 220 kilometer in zijn eentje op kop reed. Het was een overwegend vlak parcours met twee klimmetjes, waar de koploper geen moeite mee had, maar Jan Raas in het peloton wel. Op de Côte des Rousses, een klimmetje van de derde categorie verloor de Zeeuw het contact met het peloton en hij zou samen met Schuiten, Karstens, Van den Hoek en Van Katwijk ruim een kwartier verliezen. Voor Theo Smit, de wegsprinter uit Zwanenburg, was deze dag een ware lijdensweg die hij voortijdig beëindigde door in de bezemwagen te stappen. Het ging niet meer. De hoop die hij had gekoesterd om een ritoverwinning te behalen, was vervlogen. Intussen maalde ...
De lange solo (174 kilometer) van Patrick Sercu in de etappe naar Charleroi werd op deze zaterdag overtroffen door de Fransman Bernard Quilfen van de Gitane-ploeg. De Tour van 1977 zat al dagen op slot, omdat de favorieten tot de Alpen hun kruit droog wilden houden en het daarom goed vonden dat de uit de omgeving van Parijs stammende Quilfen 220 kilometer in zijn eentje op kop reed. Het was een overwegend vlak parcours met twee klimmetjes, waar de koploper geen moeite mee had, maar Jan Raas in het peloton wel. Op de Côte des Rousses, een klimmetje van de derde categorie verloor de Zeeuw het contact met het peloton en hij zou samen met Schuiten, Karstens, Van den Hoek en Van Katwijk ruim een kwartier verliezen. Voor Theo Smit, de wegsprinter uit Zwanenburg, was deze dag een ware lijdensweg die hij voortijdig beëindigde door in de bezemwagen te stappen. Het ging niet meer. De hoop die hij had gekoesterd om een ritoverwinning te behalen, was vervlogen. Intussen maalde ... Geplaatst door Fred van Slogteren, 16 juli 2011 14:00